تاثیر تجویز سیلیمارین و بوسپیرون بر رفتارهای اضطرابی و افسردگی ناشی از استرس مزمن مهاری در موشهای نر کوچک آزمایشگاهی

Abstract

مقدمه: استرس و عوارضی که به دنبال آن ایجاد میگردد، همانند بروز اضطراب و افسردگی همچنان به عنوان مشکلات مراقبتی بهداشتی، در جوامع انسانی مطرح می باشد. بنابراین، دستیابی به یک استراتژی درمانی مؤثر برای مقابله با استرس و اختلالات مرتبط با آن بسیار مورد توجه است. هدف: این مطالعه با هدف ارزیابی اثرات ضد اضطراب و افسردگی بوسپیرون و سیلیمارین به تنهایی و در ترکیب باهم، در مدل استرس مزمن مهاری انجام شد. مواد و روش کار: حیوانات به گروه های کنترل و استرس مزمن تقسیم شدند. حیوانات در گروه استرس، متحمل استرس مزمن مهاری ) هر روز 2 ساعت به مدت 41 روز( بودند و به صورت تصادفی به زیرگروه های دریافت کننده ی نرمال سالین، بوسپیرون، سیلیمارین 411 ، سیلیمارین 211 و بوسپیرون+سیلیمارین 211 تقسیم شدند. 21 ساعت بعد از اتمام این دوره، آزمون های رفتاری جهت ارزیابی رفتار اضطرابی و افسردگی به عمل آمد و بعد از اتمام آزمون های رفتاری، سنجش سطح کورتیکسترون سرم انجام گرفت. يافته ها: استرس مزمن به طور معنی داری رفتار های شبه افسردگی و اضطراب و سطح کورتیکوسترون سرم را در گروه نرمال سالین افزایش داد. با این حال، مصرف بوسپیرون mg/kg 5 در زیر گروه بوسپیرون و مصرف توام سیلیمارین mg/kg 211 و بوسپیرون mg/kg 5 در زیرگروه بوسپیرون 5+سیلیمارین 211 ، توانست به طور معنی داری موجب تقلیل رفتارهای شبه افسردگی و اضطراب و سطح کورتیکوسترون سرم گردد. نتيجه: سیلیمارین با دوز mg/kg 211 توانست اثرات ضد افسردگی و اضطراب بوسپیرون را در مدل استرس مزمن، بهبود بخشد. از این رو، به احتمال زیاد میتواند به عنوان درمان کمکی در درمان عوارض ناشی از استرس مزمن، مطرح گردد. با این حال، برای استفاده ی بالینی نه تنها نیازمند به مطالعات مولکولی می باشد، بلکه به جزئیات و کارآزمایی های بالینی دقیق تری نیز بستگی دارد.