بررسی میزان بیان سرمی miR-21 و miR-23 در بیماران مبتلا به نارسایی حاد قلبی در مقایسه با افراد نرمال و ارتباط آن با پیش‌آگهی بیماری

Abstract

هدف از این مطالعه بررسی نقش تشخیصی miR-23 و miR-21 و ارتباط آن¬ها با پیش آگهی بیماران با نارسایی قلبی حاد می¬باشد.

روش‌ها و مواد: این مطالعه مورد-شاهدی برروی 102 نمونه پلاسمای اخذ شده از بیماران نارسایی قلبی حاد بستری‌شده در بیمارستان شهید مدنی تبریز و گروه کنترل سالم انجام شد. نمونه¬های اخذ شده از نظر میزان miR-21 و miR-23 با تکنیک Real- time PCR تحت بررسی قرار گرفتند. یک سال بعد از ترخیص بیماران، برخی از فاکتور های مرتبط با پیش¬آگهی بیماری شامل مرگ و میر یک ساله، مرگ و میر داخل بیمارستانی، تعداد بستری مجدد و function class بررسی شدند. داده های بدست آمده توسط نرم‌افزار SPSS 22 و آمار توصیفی و تحلیلی آنالیز شدند.

یافته‌ها: تعداد 102 نمونه پلاسمای خون شامل ۴۴ نمونه از بیماران با نارسایی قلبی (۴۳٫۵%) و ۵۸ نمونه از گروه کنترل (8/56%) اخذ گردید. بین دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (05/0 < P). در بررسی میزان miR-21، میانگین آن در بیماران نارسایی قلبی ۰٫۵۳۴ ± ۱٫۴۴۵ بود که به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (۰٫۰۰2=P). میزان حساسیت و اختصاصیت miR-21 در مقادیر بالاتر از 1 به ترتیب ۷۹٫۵ % و 100% بود (۰٫۰۰1=p، ۰٫۸۰۷=AUC). میزان miR–21 در بیماران نارسایی قلبی در زمینه علل غیر ایسکمیک به طور معنی داری بیشتر از علل ایسکمیک بود (۰٫۰۰۸ =p). میانگین miR-23 در بیماران نارسایی قلبی به طور میانگین ۰٫۵۴۵ ± ۱٫۴۹0 بود که به طور معنی داری بالاتر ازگروه کنترل بود (۰٫۰۰2=P). میزان حساسیت و اختصاصیت در مقادیر بالاتر از 1 به ترتیب ۸۶٫۴ % و 100% بود (۰٫۰۰1=p، ۰٫۸۷۴=AUC). میزان miR-23 در بیماران با نارسایی قلبی در زمینه¬ی علل غیرایسکمیک به طور معنی داری بیشتر از علل ایسکمیک بود (۰٫۰۲۹ =p). آنالیز داده¬های بیماران در طی پیگیری یک سال بعد نشان داد که میزان miR-21 و miR-23 در بستری اولیه با هیچ کدام از متغیرهای تعیین¬کننده پیش آگهی بیمار شامل مرگ و میر یک ساله، مرگ و میر داخل بیمارستانی، تعداد بستری مجدد و function class ارتباط معنی داری نداشتند (05/0 < P برای تمامی موارد).