بررسی اثرات محافظتی دفریپرون در کاهش عوارض قلبی دوکسوروبیسین در مدل رت

Abstract

مقدمه: سمیت قلبی ناشی از دوکسوروبیسین به عنوان شدید ترین عارضه ی شیمی درمانی با آنتراسایکلین ها در بیماران مبتلا به سرطان شناخته شده است. مشخص نیست که آیا دفریپرون می تواند با مهار واکنش های رادیکال آزاد شدت سمیت قلبی ناشی از DOX را کاهش دهد یا خیر. هدف: این مطالعه به منظور بررسی اثر محافظت کننده دفریپرون بر سمیت قلبی ناشی از DOX در مدل حیوانی رت انجام گرفته است . روش ها: حیوانات به طور تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند. گروه اول گروه کنترل سالم می باشد. گروه دوم به صورت یک روز در میان 6 تزریق داخل صفاقی دوکسوروبیسین (2mg/kg) تا رسیدن به دوز تجمعی 21mg/kg دریافت نمودند. گروه 3 تا 5 که همانند گروه دوم DOX دریافت می کردند دفریپرون را به ترتیب با دوزهای 051277 and 257 mg/kg/day 5 روز قبل از اولین از روز ششم تا شانزدهم دریافت کردند. دفریپرون 1 تزریق DOX تجویز شد و تا 1 روز بعد از آخرین تزریق DOX در کل مطالعه ادامه داشت. الکترکاردیوگرافی و مطالعات همودینامیک همراه با آزمایشات هیستوپاتولوژیکال انجام شد. همچنین نمونه سرم گرفته شد و مالون دی آلدهید 1 لاکتات دهیدروژناز 1 توتال آنتی اکسیدان و کراتین کیناز اندازه گرفته شد. نتایج: سمیت قلبی ناشی از تجویز دوکسوروبیسین به صورت تغییراتی در الکتروکاردیوگرام 1 پارامترهای همودینامیک و همچنین آسیب در بافت و کاهش وزن قلب مشاهده گردید. تغییرات ایجاد شده در اثر تجویز دوکسوروبیسین با مصرف دفریپرون جبران گردید. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که درمان دفریپرون به طور معنی داری آسیب قلبی ناشی از DOX را بهبود می بخشد. این اطلاعات تایید کننده ی این است که دفریپرون یک عامل محافظتی در برابر اختلالات کاردیوواسکولار ناشی از DOX می باشد. مطالعات بالینی مورد نیاز است تا این یافته ها را در انسان بررسی کند.