ارزیابی نارسایی ورید صافنوفمورال در بیماران با واریکوسل اولیه

Abstract

این مطالعه جهت تشخیص به هنگام بیماران با نارسایی ورید صافنوفمورال در بیماران با واریکوسل اولیه انجام شد. مواد و روشها: مطالعه حاضر به روش توصیفی تحلیلی انجام شد. بیماران از جهت واریکوسل مورد سونوگرافی داپلر عروقی اسکروتوم قرار گرفتند. بیماران به دو گروه تقسیم بندی شدند. گروه اول که 50 نفر بوده و افرادی بودند که واریکوسل آنها با سونوگرافی تایید شد و یا اینکه قبلا به دلیل واریکوسل تحت جراحی قرار گرفته ولی الان در حال حاضر مبتلا به واریکوسل نبودند. بیماران گروه دوم که 50 نفر بوده و از نظر سنی با گروه اول همسان سازی شده و فاقد یافته ی سونوگرافیک به نفع واریکوسل بودند و در گذشته نیز هیچ سابقه ای از جراحی واریکوسل نبودند. هر دو گروه مورد(مبتلا به واریکوسل) و شاهد(فاقد واریکوسل) پس از اخذ رضایت و اجازه از بیمار تحت سونوگرافی کالر داپلر از نظر نارسایی جانکشن صافنوفمورال دو طرفه قرار می گیرند که در صورت انجام مانور والسالوا و وجود ریفلاکس بالای یک ثانیه در ورید صافن بزرگ، به عنوان ریفلاکس مثبت در نظر گرفته شدند. در نهایت تمامی اطلاعات در ارتباط با این مطالعه وارد برنامه آنالیز آماری SPSS ورژن 18 شده و به تحلیل داده ها پرداختیم. نتایج: در این مطالعه 100 نفردر قالب دو گروه 50 نفر مبتلا به واریکوسل(و یا سابقه قبلی واریکوسل) و سالم از نظر واریکوسل مورد ارزیابی قرار گرفتند. در این مطالعه میانگین سنی بیماران گروه مبتلا به واریکوسل 4/32 سال بود. 92 درصد بیماران درگیری واریکوسل به صورت یکطرفه داشتند. شایع ترین گرید در سمت چپ گرید درجه 3 و در سمت راست گرید درجه 2 بود. در این مطالعه مشاهده شد که نارسایی وریدی صافنوفمورال راست و چپ با بروز واریکوسل در بیماران ارتباط معنی داری را نشان داد.