اندازه گیری سطح بیان mir-۱۵۵ و mir-۱۴۶a در بیماران مبتلا به بهجت و ارتباط آنها با میزان بیان ژن های TNFآلفا و CTLA۴

Abstract

هدف از این مطالعه، اندازه گیری سطح بیان mir-۱۵۵ و mir-۱۴۶a در بیماران مبتلا به بهجت و ارتباط آنها با میزان بیان ژن های TNFآلفا و CTLA۴ می باشد. در این مطالعه مورد- شاهدی، ۴۷ بیمار مبتلا به بهجت با قوم آذری و ۶۱ فرد سالم که از نظر سن و جنس همسان سازی شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. سلول های تک هسته ای (PBMC) بوسیله لوله های EDTA توسط روش جدا سازی فایکول جدا شدند. سپس نمونه های DNA ژنومی هم برای افراد بیمار هم افرادسالم توسط تکنیک RGDE توسط سلول های جداسازی شده، استخراج شدند. سپس RNA کل توسط تکنیک ترایزول از PBMC ها جدا شدند. در نهایت میزان بیان و متیلاسیون ژن های mir-۱۴۶a، mir-۱۵۵، TNF و CTLA۴ توسط تکنیک Real-time PCR مورد بررسی قرار گرفتند. مشخص شد که میزان بیان mir-155 و TNF-α بطور قابل توجهی در نمونه های بیمار نسبت به گروه سالم افزایش نشان داده است در حالیکه میزان بیان CTLA-4 بطور معنی داری کاهش نشان داده است. ضمن اینکه میزان بیان mir-146a تفاوت معنی داری نشان نداده است. همچنین آنالیز داده ها نشان داد که بین بیان mir-155 و TNF همبستگی مثبتی مشاهده گردید درحالیکه بین بیان mir-155 با بیان CTLA-4 همبستگی منفی دیده می شود. ضمن اینکه مشخص گردید که هیچگونه ارتباط معنی داری میان بیان mir-155، mir-146a، TNF و CTLA4 با اکتیویته بیماری دیده نشد. همچنین میزان بیان mir-155 و mir-146 بطور معنی داری در افراد با یووئیت وفلبیتی مثبت بالاتر بود.