علل ختم حاملگی در بیماران بستری شده با پارگی پره ترم زودرس کیسه آب و ارتباط آن با نتایج نوزادی

Abstract

پارگی زودرس پرده های جنینی پیش از هفته 37 (PPROM) با وجود اینکه در 1-2 درصد از حاملگی ها اتفاق می‌افتد، عامل 40-30 درصد از تولدهای پره ترم می باشد. با توجه اینکه PPROMمی تواند باعث دکولمان، فشرده شدن بند ناف، پرولاپس بند ناف و خروج ناگهانی مایع آمنیوتیک شده و عوارض زیاد و خطرناکی برای جنین/نوزاد (مانند مرگ، اختلالات عضلانی-اسکلتی، هیپوپلازی ریه و نارسایی تنفسی) و نیز مادر (مانند مرگ، عفونت اندومتریت و عفونت کوریوآمنیونیت) به همراه داشته باشد، لذا برآن شدیم تا طی مطالعه ی حاضر به تعیین علل ختم حاملگی در بین خانم های بستری شده با PPROM و بررسی آن ها با نتایج نوزادی در مراکز آموزش درمانی طالقانی و الزاهرا تبریز بپردازیم. روش ها و مواد: اين مطالعه آینده نگر (کوهورت) بر روی 199 خانم باردار با عارضه PPROM که طی سال های 98-97 در مراکز آموزش درمانی طالقانی و الزاهرا تبریز بستری شده بودند، انجام شد. ابتدا بیماران بر اساس سن حاملگی در هنگام پذیرش به دو گروه اصلی زیر 30 هفته (گروه اول) و 30 هفته و بالاتر (گروه دوم) تقسیم شدند. سپس داده های مربوط به علل ختم حاملگی، اندکس مایع آمنیوتیک، نمایش جنین و تعداد روز های بستری مادر در هر یک از گروه ها جمع آوری و ارتباط آن ها با بروز عوارض نوزرادی در هر یک از گروه ها مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه، 199 خانم با میانگین سنی 4/6 ± 3/29 سال مورد بررسی قرار گرفتند. زایمان و پیشرفت شایع ترین اندیکاسیون ختم حاملگی در هر دو گروه زنان بودند و زایمان‌های اورژانسی و سزارین در بین زنان گروه اول شایع تر از گروه دوم بودند. شایع ترین عارضه مادری در بیماران مورد مطالعه کوریوآمنیونیت با فراوانی (5/1 %) 3 مورد بود که در زنان گروه اول شایع تر بود. در مورد عوارض نوزادی PVH، IVH و تشنج به ترتیب شایع‌ترین عوارض بودند که در نوزادان گروه اول شایع تر بودند. همچنین، مجموعا تعداد 27 مورد مرگ نوزاد اتفاق افتاده بود که 20 مورد در گروه اول و 7 در گروه دوم بودند. در هیچ یک از دو گروه مطالعه ی حاضر، رابطه معناداری بین اندیکاسیون های ختم حاملگی و عوامل محتمل (مانند روزهای بستری تا زایمان مادران) با بروز عوارض نوزادی مشاهده نشد.