دقت روش های مختلف اسپلینت برای قالبگیری ایمپلنت در زمان های مختلف

Abstract

سابقه و هدف: یکی از مشکلات شایع طی انجام قالبگیری ایمپلنت با واسطه ی ایمپرشن کوپینگ احتمال جابجایی آن ها در ماده قالبگیری است. تکنیک اسپلینت کردن و زمان اسپلینت از عوامل مهم در غلبه بر میزان انقباض ناشی از پلیمریزاسیون و افزایش دقت قالبگیری ایمپلنت است. هدف از این مطالعه بررسی دقت روش های مختلف اسپلینت برای قالبگیری ایمپلنت در زمان های مختلف می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی-آزمایشگاهی ابتدا با استفاده از یک ایندکس 2 تکه ی فلزی و نمونه آکریلی تقلید کننده فک بیمار، اسپلینت های از جنس رزین پترن آکریلی اتوپلیمریزه با قطع و اتصال مجدد در زمان های مختلف بر روی ایمپرشن کوپینگ ها ساخته شده و قالبگیری به روش تری باز انجام شد. از نمونه آکریلی به تعداد 36 کست گچی ساخته شد. بعد از انجام اسکن کست ها، با اندازه گیری فاصله بین خارجی ترین قسمت برروی اسکن بادی های پیچ شده بر روی آنالوگ های داخل کست گچی توسط نرم افزار اگزوکد ، دقت انجام قالبگیری در سه گروه زیر را مقایسه کردیم : 1- اسپلینت ایمپرشن کوپینگ ها با رزین آکریلی اتوپلیمریزه و قالب گیری بلافاصله بعد از سپری شدن زمان ستینگ (4 دقیقه) 2- اسپلینت و قالبگیری بعد از سپری شدن 17 دقیقه همراه با قطع اسپلینت و اتصال مجدد 3- تهیه اسپلینت و قطع و اتصال مجدد اسپلینت بعد از 24 ساعت و سپس قالبگیری. نتایج توسط نرم افزار آماری اس پی اس اس 17 و آزمون کروسکال والیس تحلیل گردید. یافته ها: میانگین فاصله اندازه گیری شده در گروه یک 0/029±19/14 میلی متر بود که بطور معنی داری کمتر از نمونه اصلی بود. در گروه دو و سه به ترتیب برابر با 0/039±19/15 و 0/033±19/159میلی متر بود که اختلاف معنی داری با نمونه اصلی نداشت. میانگین فاصله اندازه گیری شده در سه روش قالبگیری مشابه بود. نتیجه گیری: اختلاف معنی داری در دقت قالبگیری در سه روش اسپیلنت در زمانهای مختلف دیده نشد.