بررسی اثر روئین شدن شیمیایی بر روی انحلال یونی یک نوع آلیاژ کبالت کروم تجاری

Abstract

مقدمه وهدف: آلیاژهای بیس کبالت-کروم کاربردهای مهمی در ساخت پروتزهای دندانی دارند.یکی از خصوصیات مورد نیاز در تعیین کارکرد آنها مقاومت به خوردگی و انحلال یونی است.در این پژوهش اثر روئین شدن شیمیایی بر روی انحلال یونی آلیاژ کبالت- کروم Flexicast مورد بررسی قرار گرفته است. روش کار: تعداد 20 نمونه از آلیاژ Flexicast تهیه شد. انحلال یونی آلیاژ کبالت-کروم در دو گروه روئین شده و روئین نشده بررسی شد.تعداد 10 نمونه برای روئین شدن در محلول Na2SO4*10H2O(PH=7)+graphite در دمای20 درجه ی سانتیگراد به مدت 24 ساعت غوطه ور شدند ، 10 نمونه ی دیگر روئین نشدند. هر هفته به مدت 4 هفته میزان انحلال یونی از طریق دستگاه طیف سنج جذب اتمی اندازه گیری شد. مورفولوژی سطح نمونه ها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی SEM بررسی گردید.جهت مقایسه ی میزان انحلال یونی در 4 زمان مختلف از آزمون کروسکال والیس و جهت مقایسه ی دو گروه از آزمون یومن ویتنی استفاده شد. P Value کمتر از 05/0 از نظر آماری معنی دار تلقی شد. نتایج: روئین کردن آلیاژ باعث کاهش معنی دار انحلال یونی کبالت در هفته های اول و چهارم ، و کروم در هفته های اول ، دوم و چهارم شده بود؛ ولی میزان انحلال یونی کبالت در هفته های دوم و سوم، و کروم در هفته ی سوم در نمونه های روئین شده و روئین نشده مشابه بود(p>0.05). جهت مقایسه ی میزان انحلال یونی در 4 زمان مختلف از آزمون کروسکال والیس و جهت مقایسه دو گروه از آزمون یومن ویتنی استفاده شد. سطح معنی داری p<0.05 در نظر گرفته شد. نتیجه گیری: میزان انحلال یونی در گروه روئین شده به طور قابل ملاحظه ای کمتر از گروه روئین نشده است. تصاویر SEM میزان تخلخل و خوردگی بیشتری را در گروه روئین نشده نشان داد.