مقایسه دو روش سینترینگ به همراه پالیش یا گلیز کردن بر استحکام خمشی پروتز های دندانی ثابت زیرکونیای مونولیتیک

Abstract

مقدمه: سرامیک های جدید در عین حفظ زیبایی خود استحکام قابل قبولی را نشان می دهند و زیرکونیا نمونه ای از این سرامیک ها می باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تغییرات در سرعت سینتر کردن (Long term, Fast speed cycles) و همچنین یک سیستم پالیش زیرکونیا و گلیز زیرکونیا در استحکام خمشی آن می باشد.

مواد و روش ها: در مطالعه حاضر 40 پروتز سه واحدی از پرمولر اول مندیبل تا مولر اول مندیبل وجود داشت. قبل از پروسه ساخت، اسکن از دنتیک تراش خورده انجام گرفت و پروتز در واحد CAD طراحی شد. و همچنین از روی دنتیک تراش خورده قالب گیری صورت گرفت و دای یک پارچه ای از جنس کروم کبالت ساخته شد تا در پروسه انجام تست نیروی شکست، نمونه ها روی آن قرار بگیرند. پس از آن پروتز ها از بلنک زیرکونیای مونولیتیک توسط واحد CAM تراشیده شدند. نمونه ها بر اساس سرعت سینترینگ Fast یا Long به دو گروه تقسیم شدند (20 نمونه در هر گروه) و سپس نصف تعداد هر گروه (10نمونه) با هندپیس و جهت چرخش revers و سرعت 10000 rpm پالیش شده و نصف دیگر هر گروه (10نمونه) گلیز شدند. نیروی شکست به روش Three point bending test با سرعت mm/min 0.5 بر حسب نیوتون اندازه گیری شد.

یافته ها: بالاترین نیروی شکست در زیرکونیاهای Long سینتر شده مشاهده شد و در کل بیشترین نیروی شکست مربوط به Long سینتر و پالیش شده (2026.5 ± 172.8 N) و کمترین نیروی شکست مربوط به Fast سینتر و گلیز شده (1719.6 ± 143.9 N) بوده است. بین میانگین نیروی شکست در دو روش سینترینگ تفاوت معنی دار آماری وجود داشت (P-value<0.001)، همچنین در هر دو گروه Long سینتر شده و Fast سینتر شده زیرگروه های پالیش شده نیروی شکست بیشتری نسبت به زیر گروه های گلیز شده دارا می باشند ولی این تفاوت از نظر آماری معنی دار نمی باشد (P-value>0.05).

نتیجه گیری: زیرکونیا ها موادی بسیار مقاوم و با استحکام برای ساخت رستوریشن های Full contour می باشند. برای رسیدن به حداکثر نیروی شکست در این نوع رستوریشن ها بهتر است از پروتکل سینتر Long استفاده شود.