بررسی اثرات نانوکورکومین خوراکی بر میزان بیان میکرو RNA ها و فاکتورهای موثر در تکامل سلول های Treg و Th17 در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس

Abstract

مالتيپل اسکلروزيس(MS) یک بیماري خود ایمنی تخریب کننده غلاف میلین در دستگاه عصبی مرکزي می باشد که حدود 2.5 ميليون نفر را در سطح دنيا گرفتار نموده است. افزايش بيش از حد فعاليت تهاجمي سلول های التهابی Th17 و کاهش فعالیت سلول هاي تنظیمی Treg در اين بيماري مطرح مي باشد. میکرو RNA ها گروه جديدي از RNA هاي غيرکدکننده و تک رشته اي هستند که در تنظيم بیان ژن ها نقش دارند. ميزان بیان اين ميکروRNA ها به طور چشمگيري در نمونه های بافت آسیب دیده مغزی، سرم و خون محیطی (PBMC) بيماران مبتلا به MS تغییر میکند که مي توان از آن در تشخيص بيماران از افراد سالم استفاده نمود. کورکومين جز فعال گياه زردچوبه است و دارای اثرات آنتي اکسيداني ، ضد التهابي و ضد توموری است. در اين طرح اثرات درماني نانوکورکومین خوراکی بر میزان بیان میکرو RNA ها و فاکتورهای موثر در تکامل سلول های Treg و Th17 در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس مورد بررسي قرار گرفت. مواد و روش ها: در اين مطالعه نمونه گيري از 50 بيمار مبتلا به MS و 35 فرد سالم به عمل آمد. اين مطالعه شامل دو گروه بيماران مبتلا به MS دريافت كنندگان نانوکورکومین خوراکی با دوز mg/ day 80 و دارونما (placebo) بود که هر دو گروه طول دوره درمانی معادل 6 ماه داشتند. بعد از جداسازی سلول های تک هسته ای خون محیطی، بررسی فراوانی سلول های Treg و Th17 ، میزان بیان miRNAها، فاکتورهای نسخه برداری و سایتوکاین های اختصاصی این سلول ها و میزان سطوح ترشحی این سایتوکاین ها در خون محیطی بیماران به ترتیب با استفاده از فلوسیتومتری، Real-time PCR و الایزا انجام گرفت. یافته ها: در این مطالعه فراوانی سلول های Th17، میزان بیان فاکتور نسخه برداری RORγt و سایتوکاین های IL-17 و IL-23 در بیماران مبتلا به MS در مقایسه با گروه کنترل سالم افزایش چشمگیری نشان داد که بعد از دریافت نانوکورکومین، کاهش معنی داری در فراوانی این سلول ها (p=0.029) و میزان بیان RORγt (p < 0.0001) و سایتوکاین IL-17 (p=0.0044) و سطوح ترشحی آن (p=0.0011) در مقایسه با قبل از دریافت دارو و در مقایسه با گروه دریافت کننده دارونما مشاهده شد ولی میزان بیان و سطوح ترشحی سایتوکاین IL-23 تغییری نشان نداد. میزان فراوانی سلول های Treg ، بیان فاکتور نسخه برداری Foxp3و سایتوکاین های IL-10و TGF-βدر بیماران مبتلا به MS کاهش چشمگیری نشان داد که بعد از دریافت نانوکورکومین، فراوانی این سلول ها (p=0.0027) ، میزان بیان Foxp3 (p=0.0005) ، سایتوکاین های (p=0.0002) IL-10 و (p=0.0005) TGF-β و سطوح ترشحی آنها (p=0.029) IL-10 و (p=0.033) TGF-βدر مقایسه با قبل از دریافت دارو و در مقایسه با گروه دریافت کننده دارونما افزایش معنی دار نشان داد. میزان بیان miR-106b و miR-326 در گروه دریافت کننده نانوکورکومین کاهش معنی داری نشان داد.