بررسـي اثر¬ بخـشی سلـول¬های تک¬هستـه¬ای خون محیـطی (PBMC) بر پیامـد-های بارداری در زنـان مبتـلا به شکسـت مـکرر لانـه گزینـی (RIF)

Abstract

هدف ما بررسی اثر تزریق درون رحمی سلول¬های تک¬هسته¬ای خون محیطی (PBMC) بر پیامد¬های بارداری در زنان مبتلا به شکست مکرر لانه¬گزینی (RIF) بود. مـواد و روش ها: 248 زن با سابقه شکست لانه¬گزینی داوطلب دریافت درمان با سلول¬های تک¬هسته¬ای خون محیطی (PBMC) شدند. بعد از مشاوره¬ی ایمونولوژیک و انجام تست فلوسایتومتری، 100 بیمار با سابقه¬ی حداقل سه شکست مکرر لانه¬گزینی که نسبت Th-17 به Treg در آن¬ها در مقایسه با گروه کنترل سالم کمتر بود، وارد مطالعه شدند. این 100 بیمار بصورت تصادفی در دوگروه تقسیم شدند؛ 50 بیمار PBMC دریافت کردند و 50 بیمار به عنوان گروه کنترل، PBS دریافت کردند. پنج روز قبل از انتقال جنین، از بیماران نمونه خون گرفته شد و پس جداسازی، PBMC¬ها در حضور hCG به مدت 48 ساعت کشت داده ¬شدند. دو روز قبل از انتقال جنین (ET)، PBMC¬های کشت داده ¬شده توسط کاتاتر مخصوص انتقال جنین، به داخل حفره¬ی رحمی تزریق شد. در گروه کنترل بجای PBMC، PBS انتقال داده شد. غلظت سایتوکاین¬های التهابی 2، 24 و 48 ساعت بعد از انکوباسیون در مایع¬رویی کشت سلولی با استفاده از تکنیک الایزا بررسی شد. پس از مثبت شدن تست بارداری، میزان موفقیت لانه¬گزینی و بارداری در هفته 6-5 با استفاده از سونوگرافی ارزیابی شد. همچنین میزان تولد نوزاد زنده و میزان شکست بارداری هم بررسی شد. یافتـه ها: فراوانی سلول¬های Th-17 و Treg در بیماران RIF که وارد مطالعه شدند بطور معنی¬داری کمتر از زنان سالم بود (به¬ترتیب 0001/0 P < و 0338/0 P =). نسبت سلول-های Th-17/Treg هم در این بیماران به طور معنی¬داری کمتر از زنان سالم بود (P < 0.0001). میزان بیان سایتوکاین¬های التهابی (TNF-α، IL-1β و INF-γ)، بعد از 48 ساعت کشت در حضور hCG، نسبت به 2 و 24 ساعت کشت، افزایش معنی¬داری داشت (0001/0 P <). نرخ بارداری و تولد نوزاد زنده، در زنان مبتلا به RIF که PBMC دریافت کرده بودند نسبت به زنان مبتلا به RIF که PBS دریافت کرده بودند، بیشتر بود (به ترتیب، 032/0 P = و 047/0 P =). میزان سقط جنین در گروه درمان شده با PBMC کمتر از گروه کنترل بود (029/0 P =).