تاثیر تحریک بیوژنز میتوکندری توسط نیکوتین آمید مونونوکلئوتید بر محافظت قلبی ناشی از ملاتونین در آسیب ایسکمی-رپرفیوژن میوکارد رت های نر پیر

Abstract

مقدمه: بیماری‌های ایسکمیک قلب عمده‌ترین دلایل ناتوانی و مرگ ‌و میر در سالمندان است. در این مطالعه اثر پیش درمانی نیکوتین آمید مونونوکلئوتید (NMN) و ملاتونین به ‌تنهایی و توأم بر عملکرد قلبی و میتوکندری، سایز انفارکتوس میوکارد، استرس اکسیداتیو، بیان ژن‌های بیوژنز میتوکندری و miR-499 و تغییرات هیستوپاتولوژیک در قلب رت های نر پیر مبتلا به آسیب ایسکمی-رپرفیوژن(IR) ناحیه‌ای بررسی گردید. مواد روش کار: شصت سر موش صحرایی ویستار پیر به ‌طور تصادفی به پنج گروه شامل شم، کنترل، NMN، ملاتونین و درمان ترکیبی (NMN + ملاتونین) تقسیم شد. پیش درمانی NMN به مدت 14 روز یک درمیان از طریق تزریق داخل صفاقی (mg/kg 100) انجام شد. در قلب‌های ایزوله شده در دستگاه لانگندورف، آسیب ایسکمی ناحیه‌ای میوکارد از طریق بستن شریان کرونری LAD به مدت 30 دقیقه و سپس باز کردن مجدد آن به مدت 60 دقیقه القاء گردید. در گروه‌های دریافت‌کننده ملاتونین، 5 دقیقه قبل از شروع رپرفیوژن، 50 میکرومولار ملاتونین به محلول کربس اضافه شد و قلب‌ها به مدت 15 دقیقه با محلول کربس حاوی ملاتونین رپرفیوژن شدند. در پایان آزمایش ، یک سری از قلب‌ها برای بررسی سایز انفارکتوس توسط رنگ اوانس بلو و TTC رنگ آمیزی شدند و در یک سری دیگر از قلب‌ها ‌جهت ایزولاسیون میتوکندری و بررسی عملکرد میتوکندری (تولید ROS و پتانسیل غشاء میتوکندری)، استرس اکسیداتیو، بررسی بیان ژن‌های بیوژنز میتوکندری و miR-499 و تغییرات هیستوپاتولوژیک استفاده شد. یافته ها: ملاتونین و NMN اثرات حفاظتی قلبی در رت های پیر داشتند به طوری که منجر به بهبودی عملکرد قلب (001/0>p)، کاهش معنی‌دار کراتین کیناز و سایز انفارکتوس نسبت به گروه کنترل شده (۰۰۱/۰>p) و اثر افزایش معنی‌داری بر روی فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی در مقایسه با گروه کنترل داشتند (001/0>p). علاوه بر این، پیش درمانی با NMN باعث افزایش محافظت قلبی توسط ملاتونین شد. میزان تولید ROS میتوکندری در گروه‌های درمانی نسبت به گروه کنترل کاهش داشت (001/0>p). دپولاریزاسیون غشاء میتوکندری (001/0>p) در گروه کنترل نسبت به شم افزایش یافت. به طوری که درمان با ملاتونین (01/0>p) و NMN (001/0>p) از دپولاریزاسیون غشاء میتوکندری جلوگیری کرد. اثرات ترکیب درمانی در کاهش ROS میتوکندری و وضعیت اکسیداتیو، بهبود پتانسیل غشای میتوکندری و افزایش بیوژنز میتوکندری بیشتر از درمان‌ها به ‌تنهایی بود. علاوه بر این، ملاتونین و NMN باعث افزایش بیان ژن‌های بیوژنز میتوکندری و بیان miR-499 شدند (001/0>p). هچنین درمان ترکیبی سبب بهبود تغییرات بافتی به دنبال آسیب IR در مقایسه با گروه کنترل شد.