تاثیرجابه جایی قدامی عضله مایل تحتانی در درمان فلج شدید عضله مایل فوقانی

Abstract

سته به مقدار انحراف چشم در اثر فلج عضله مایل فوقانی روش های مختلفی برای درمان پیشنهاد شده است. شایع ترین مداخله ای که بر روی بیماران با فلج عضله ی مایل فوقانی صورت می گیرد تضعیف عضله ی مایل تحتانی می باشد که به طور شایع به 4روش انجام می گیرد1-میوتومی 2-میکتومی 3-جابجایی قدامی عضله مایل تحتانی 4-رسس عضله مایل تحتانی. عده ای معتقدند که اثر جابجایی قدامی عضله ی مایل تحتانی از سایر روش های تضعیفی بیشتر است. هدف: تاثیر جابه جایی قدامی عضله مایل تحتانی در درمان فلج شدید عضله ی مایل فوقانی مواد و روش ها: در یک مطالعه مداخله ای دو سو کور، جامعه هدف تمام بیماران مبتلا به فلج عضله ی مایل فوقانی با مقدار بیش از 20PD بود. ابتدا از بین بیماران مواردی که کاندید درمان جابه جایی قدامی عضله مایل تحتانی هستند انتخاب شدند. قبل از انجام جراحی مقدار انحراف چشم بیماران دقیقا حساب شد و با مقدار انحراف چشم بعد از جراحی مورد مقایسه قرار گرفت. در این مطالعه اندازه گیری اکستورشن درچشم بیماران قبل ازعمل وبعد ازعمل توسط تست بگولینی انجام شد و مورد مقایسه قرار گرفت. بیماران در این مطالعه از نظر سن، جنسیت و اتیولوژی بیماری مورد بررسی قرار گرفتند. انحراف گردن قبل و بعد از جراحی در بیماران مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه کاهش انحراف چشم به برابر یا کمتر از 4PD به عنوان موفقیت در نظر گرفته شد. بیماران وارد شده به مطالعه تحت جراحی Anterior transposition of inferior oblique قرار گرفتند. در تمامی بیماران جراح یک نفر بود. این بیماران حداقل به مدت 6ماه بعد از جراحی تحت پیگیری منظم قرار گرفته و بیماران از نظر بروز عوارض احتمالی مورد پیگیری قرار گرفتند. در اخرین پیگیری اطلاعات جمع اوری شده و مورد آنالیز قرار گرفت. معاینات بعد از عمل توسط فرد دیگری انجام گرفت که بیمار و جراح blind بودند. یافته ها: در مطالعه ی حاضر ۲۵ بیمار تحت عمل جراحی جابه جایی قدامی عضله مایل تحتانی برای درمان فلج شدید عضله ی مایل فوقانی قرار گرفتند.وبعد از 14/2 +/- 13/03) ) ماه فالو آپ بعد از عمل، از نظر موفقیت عمل جراحی، ۱۸ مورد (۷۲ درصد) موفقیت داشته و در ۷ مورد (۲۸ درصد) موفقیت نداشتند.میزان تورشن قبل از عمل 6/6 +/- 1.6)) بود که بعد از عمل 1/44 +/- 1/63)) بدست آمد.میزان کم کاری عضله مایل فوقانی قبل از عمل(1/25 +/- 0/67)) و بعد از عمل 0/08 +/- 0/28)) بود.میزان پرکاری عضله مایل تحتانی قبل از عمل 3/32 +/- 0/62)) بود که بعد از عمل (0/12 +/- 0/33) بدست آمد.میزان هایپرتروپیای در ادداکش قبل از عمل (35 +/- 3/81 PD) بود که بعد از عمل (7 +/- 5/54PD) شد و میزان هایپر تروپیای در وضعیت اولیه قبل از عمل (27/6 +/- 3/26PD) بود که بعد از عمل (4/72 +/- 5/66) بدست آمد.