بررسی تاثیر پیشگیرانه ان-استیل سیستئین و دولوکستین در نوروپاتی ناشی از وین کریستین درموش سوری

Abstract

مکانیسم‌های متعددی در پیدایش نوروپاتی ناشی از وین کریستین مطرح شده است، که از جمله این مکانیسم‌ها افزایش گلوتامات سیناپسی، فعالیت بیش از حد گیرنده‌های گلوتامات به ویژه گیرنده‌های NMDA، افزایش فعالیت و تعداد گیرنده‌های 5-HT2A و ایجاد استرس اکسیداتیو می‌باشد. ان-استیل سیستئین با مکانیسم‌های مختلفی با پاکسازی رادیکال‌های آزاد باعث حفاظت عصبی می‌شود. دولوکستین با مهار بازجذب انتخابی سروتونین و کاهش سطح TNF-α و IL-1β در کاهش درد‌های نوروپاتیک موثر است. هدف: هدف از مطالعه‌ی حاضر ارزیابی تاثیر پیشگیرانه‌ی دولوکستین و ان-استیل سیستئین در نوروپاتی ناشی از وین کریستین در موش سوری نر بود. مواد و روش‌کار: تعداد 72 سر موش سوری نر درمحدوده وزنی 3۵-25 گرم به طور تصادفی در ۹ گروه ۸ تایی تقسیم شدند. در این مطالعه دوز‌های مختلفی از دولوکستین(mg/kg,ip 60، 30، 15 ) و ان‌استیل سیستئین (mg/kg,ip 100، 50، 25) در سه روز قبل از تجویز وین کریستین به حیوانات تزریق شد. تاثیر رژیم‌های مختلف دارویی فوق بر نوروپاتی با استفاده از آزمون Hot-plate قبل از تجویز رژیم‌های دارویی در هفته اول، دوم وسوم ارزیابی شد. همچنین سطح سرمی MDA و TAC بعد از آزمایشات رفتاری انجام پذیرفت. نتایج: تزریق داخل صفاقی وین کریستین موجب القای نوروپاتی و افزایش شاخص پراکسيداسيون ليپيدی (MDA) و کاهش ظرفيت تام آنتی اکسيدانی (TAC) شد. در حاليکه ان-استیل سیستئین و دولوکستین موجب افزايش معنی‌دار در مقادیر سرمی TAC و کاهش محسوس سطح MDA گرديدند. همچنين دولوکستین با دوزهای mg/kg,ip 30 و mg/kg,ip 60 به ترتیب (P<0.05 وP<0.01) و NAC با دوز‌های mg/kg,ip 100و 50 (P<0.05) موجب کاهش نوروپاتی ناشی از وین کریستین شدند. نتیجه‌گیری: احتمالا بخشی از تاثیرات پیشگیرانه دولوکستین و ان-استیل سیستئین در نوروپاتی ناشی از وین کریستین با مهار استرس اکسیداتیو و بهبود شاخص های آنتی اکسيدانی می‌باشد.