تبيين تب بر مبنای منابع طب سنّتي ايرانی

Abstract

مقدمه: تب یکی از مهمترین و شایعترین علائم بیماری‌ها در تمام سنین است، که می‌تواند ناشی از انواع امراضی مانند: عفونی، خودایمنی، سرطان‌ها، اختلالات غددی و یا عوارض دارویی باشد. در طب ایرانی تب هم می‌تواند خود یک بیماری مستقل باشد و هم می‌تواند از یک بیماری دیگر ناشی شود. در هر دو دیدگاه طبی، درمان علامتی جایز نبوده و حتما باید دنبال رفع سبب اصلی بود. در طی این مطالعه برآنیم تا با بررسی بیشتر تب از دیدگاه طب ایرانی در کنار طب رایج زوایای جدیدی برای تشخیص و درمان تب فراهم آوریم. روش‌ها: این مطالعه یک تحقیق کیفی است، که در آن با بررسی فصل حمیات (تب‌ها) در کتب معتبر طب سنتی ایرانی به راهکارهای تشخیصی و درمانی تب از دیدگاه طب ایرانی پرداخته شد. یافته‌ها: تب از منظر طب ایرانی یک بیماری محسوب می‌شود، هر چند می‌تواند عارضه بیماری دیگری نیز باشد و یا به بیماری دیگری منتقل گردد. انواع تب بر حسب محل درگیری در بدن شامل تب روزانه، تب خلطی یا عفونی (با درگیری اخلاط دم، صفرا، بلغم، سودا و یا ترکیبی از چند خلط) و تب دق هستند. در طب ایرانی به اتیولوژی و اسباب تب، عوامل زمینه‌ساز آن، افراد مستعد به تب، تشخیص افتراقی‌های تب، انتقال بیماری به مرض دیگر در صورت خطای پزشک و نیز تدابیر جامع درمانی اعم از سبک زندگی، غذاها و نوشیدنی‌ها، تجویز انواع داروهای گیاهی ساده و مرکب و اعمال یداوی پرداخته شده‌است. نتیجه: در طب ایرانی بصورت بسیار دقیق به مقوله تب پرداخته شده است که ممکن است در امور روزمره کمتر به این نکات توجه شود. کنار هم قرار دادن دو دیدگاه طب ایرانی و رایج برای مداوای بیماران می‌تواند کمک شایانی به بهبود سریعتر بیماران بنماید، که این امر نیازمند مطالعات بالینی بیشتری است.