بررسی تاثیر گلوکزامین بر جذب روده ای بتابلوکرها

Abstract

مقدمه : گلوکزامین به دلیل داشتن اثرات مثبت بر روی حفظ و استحکام بافت همبند و همچنین اثرات ضد درد و ضد التهابی امروزه به طور وسیعی در افزایش کیفیت زندگی مبتلایان به استئوآرتریت به کار می رود. بتابلاکرها نیز شامل طیف وسیعی از داروها میباشند که به طور گسترده در درمان بیماری های قلبی_عروقی به کار می روند . تاثیر گلوکزامین بر روی جذب روده ای بتابلاکرها در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفت. هدف : هدف از این مطالعه بررسی تاثیر گلوکزامین بر روی جذب روده ای دو داروی پروپرانولول و آتنولول می باشد. مواد و روش ها : غلظت های ثابتی از پروپرانولول و آتنولول تهیه و با غلظت های متفاوتی از گلوکزامین به صورت جداگانه ترکیب شد. هریک از این محلول ها به سه موش صحرائی به روش SPIP پرفیوژن شد و طی زمان 60 دقیقه ، در فواصل زمانی معین از محلول خروجی نمونه گیری شد. نمونه های به دست آمده توسط دستگاه HPLC آنالیز و نتایج به دست آمده توسط تست ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها : در هر دو داروی مورد مطالعه ، در گروه های دوم ، سوم و چهارم که به ترتیب حاوی 100 ، 500 و 1000µg/mL گلوکزامین بودند ، نفوذ پذیری موثر روده ای نسبت به گروه اول (گروه کنترل) ، که فاقد گلوکزامین بود ، افزایش پیدا کرد. در گروه پنجم که حاوی 5000µg/mL گلوکزامین بود ، نفوذ پذیری موثر روده ای پروپرانولول و آتنولول نسبت به گروه کنترل کاهش پیدا کرد که همه ی این تفاوت ها نسبت به گروه کنترل معنادار بودند.

نتیجه گیری : گلوکزامین باعث ایجاد تغییر در سطح جذب روده ای برخی داروها از جمله بتابلوکرها می شود که می تواند باعث اخلال در پروسه درمان شود و ممکن است تنظیم دوز اختصاصی برای بیمار نیاز باشد .