بررسی تغییرات عیوب انکساری پس از درمان رتینوپاتی نوزادان نارس

Abstract

با توجه به شیوع بالا رتینوپاتی نوزادان نارس در منطقه و عوارض خطیر آن در موارد پیشرفته و ضرورت درمان در موارد پیشرفته، درصورت تایید تفاوت نتایج در درمان تزریقی با لیزر می بایست روش درمانی با حداقل عوارض احتمالی برای درمان موارد رتینوپاتی نوزادان نارس به کار گرفته شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تغییرات عیوب انکساری پس از درمان رتینوپاتی نوزادان نارس می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه بررسی مقطعی گذشته نگر تعداد ۶۰ بیمار مبتلا به ROP که طی سال گذشته در مرکز چشم پزشکی نیکوکاری تبریز تحت درمان قرار گرفته اند وارد مطالعه شدند و به دو گروه درمان شده با تزریق و درمان شده با لیزر تقسیم شدند. رفرکشن و عیب انکساری معادل کروی محاسبه گردید. یافته ها: از ۶۰ بیمار مورد مطالعه، ۱۱ بیمار (۳/۱۱ درصد) لیزر و ۴۹ بیمار (۷/۸۱ درصد) تزریق داخل چشمی دریافت کرده بودند. ۶۵ درصد بیماران مذکر بودند. نوزادان نارس با سن حاملگی میانگین ۷/۲۸ هفته در ابتدای ورود به مطالعه myopia داشتند و میانگین refraction آن ها ۰۹/۱+ دیوپتر (۲۵/۰+ تا ۳+ دیوپتر) بود. پس از درمان شایع ترین refractive error مربوط به myopia با فراوانی ۵۰ درصد و در مقابل ۳/۴۶ درصد بیماران hyperopia داشتند. در ۱۳ بیمار (۷/۲۱ درصد) استرابیسم مشاهده شد که از این میزان ۳ مورد (۱/۲۳ درصد) مربوط به بیماران دریافت کننده درمان لیزر و ۱۰ مورد (۹/۷۶ درصد) مربوط به بیماران دریافت کننده درمان تزریقی بود. همچنین بیشترین فراوانی مربوط به exotropia با فراوانی ۱۱ مورد (۶/۸۴ درصد) بود. میانگین spherical equivalent در بیماران مورد مطالعه پس از درمان در چشم راست برابر ۹۳/۱ ± ۱۳/۰ دیوپتر و در چشم چپ برابر ۷۶/۱ ± ۱۰/۰ دیوپتر بود.