بررسی شیوع سالمندآزاري و عوامل اجتماعی-فرهنگی مؤثر بر آن در سالمندان تحت پوشش مراکز بهداشتی-درمانی تبریز سال 1396-97

Abstract

هدف از این مطالعه، تعیین شیوع سالمندآزاري و عوامل اجتماعی-فرهنگی مؤثر بر آن در سالمندان تحت پوشش مراکز بهداشتی-درمانی تبریز سال 1396-97 می باشد. روش کار و مواد: این مطالعه یک مطالعه توصیفی-تحلیلی است که به صورت مقطعی بر روی 330 نفر از سالمندان شهر تبریز انجام شد. برای هر یک از نمونه ها، دو پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه سوء‌رفتار به سالمندان در خانواده که شامل 49 عبارت در هشت زیرمقیاس غفلت مراقبتی، سوءرفتار روان‌شناختی، سوءرفتار جسمی، سوءرفتار مالی، سلب اختیار، طردشدگی، غفلت مالی و عاطفی، به شکل مصاحبه چهره‌به‌چهره و خصوصی با سالمندان توسط محقق تکمیل شد. یافته ها: 5/54 % نمونه ها مونث بودند. 5/74% سالمندان با همسر،8/12% با فرزندان، 8/11% تنها و 1% با اقوام و دوستان زندگی میکردند. بیشترین فراوانی سوءرفتار مربوط به حیطه غفلت مراقبتی: 319 نفر (81/96%) و سپس به ترتیب سوء رفتار روان شناختی: 47نفر (14%)، سوء رفتار جسمی: 26نفر(72/7%)، سوء رفتار مالی: 24نفر(27/7%)، سلب اختیار: 17نفر(5%)، غفلت عاطفی: 17نفر(5%)، طرد شدگی: 11نفر (18/3%) و غفلت مالی: 33نفر (1%) بود. غفلت عاطفی، در جنس مونث بیشتر از مذکر است (p=0.012). غفلت مالی، با افزایش تحصیلات سالمند کمتر می شود (p=0.017). سالمندان مجرد بیشتر از متاهلین،مطلقه ها و بیوه ها مورد طردشدگی (p=0.047)،سلب اختیار (p=0.006) و غفلت مالی (p=0.046) قرار می گیرند