ارتباط یافته های آزمایشگاهی و هیستوپاتولوژی وپاسخ به درمان یکساله در بیماری FSGS

Abstract

(FSGS)Focal segmental glomerulosclerosisسندرمی با درگیری بالینی و پاتولوژیکی است که از نظر بالینی خود را با پروتئنوری در حد سندرم نفروتیک و از نظر بافتی خود را با ضایعات اسکلروز گلومرولی قطعه ای و از دست دادن پودوسیتها نشان می دهد.. در حال حاضر تا 40% موارد ابتلا به سندرم نفروتیک در بزرگسالان و تا 20% از موارد سندرم نفروتیک در کودکان را تشکیل می¬دهد و بروز آن 7 در یک میلیون تخمین زده می شود. متأسفانه تاکنون ویژگی های بالینی یا بافتی قابل اعتمادی برای نفرولوژیستها جهت پیش بینی پاسخ به درمان بیماران وجود ندارد. هدف از این مطالعه شناسایی ویژگی های بالینی و پاتولوژیکی است که بتوانیم بیمارانی که بیماری پیشرونده ای خواهند داشت و آنهایی که از درمان بیشتر و یا طولانی تر سود می برند را شناسایی کنیم. مواد و روش کار: مطالعه ی حاضر مطالعه ای توصیفی-تحلیلی با ماهیت مقطعی است و بیوپسی بیماران طی سالهای 1395 تا 1397 مورد بررسی قرار گرفته و بیماران تحت پیگیری یکساله قرار گرفته و میزان بهبودی و پاسخ به درمان پس از یک سال بررسی شد. اطلاعات جمع آوری شده شامل سن، جنسیت، فشار خون، پاسخ به درمان(ACEI/ARB، کورتیکواستروئیدها، ایمونوساپرسنت ها)، یافته ها ی آزمایشگاهی شامل اوره، کراتینین، پروتئین ادرار 24ساعته، هماچوری و پروفایل چربی بود. این اطلاعات در بدو تشخیص، شروع مطالعه و هر سه ماه یکبار بمدت یکسال جمع آوری شدند. پاسخ به درمان کامل بصورت پروتئنوری زیر mg/day400 و پاسخ به درمان نسبی بصورت پروتئنوری زیر 50% پروتئنوری پایه تعریف شد. یافته ها: از بین 50 بیمار مورد بررسی با بیماری FSGS اولیه، 15 بیمار(30%) پاسخ به درمان کامل، 23 بیمار(46%) پاسخ به درمان نسبی داشته و 12 بیمار(24%) به درمان پاسخ نداده اند. آنالیز داده ها با Chi-Square و T-test نشان داد که فاکتورهای پیش گویی کننده ی پیش آگهی بیماری شامل طول مدت بیماری(0.014P= )، میزان کراتینین سرم در بدو تشخیص(0.001P= )، میزان فیبروز بینابینی و میزان گلومرولواسکلروزیس(0.013 P=) در بیوپسی اولیه می باشند و میزان فیبروز بینابینی و کراتینین سرم اولیه مهمترین عامل پیش گویی کننده ی پیش آگهی بیماری است.