ارزیابی تأثیر ال-کارنیتین و کتوتیفن در وابستگی ناشی از مورفین در موش سوری

Abstract

مقدمه: سیستم¬های نوروترانسمیتری مختلفی (گلوتامینرژیک، آدرنرژیک و هیستامینرژیک و ...) و استرس اکسیداتیو سیستم اپیوئیدی را تحت تأثیر قرار می¬دهند. نتایج مطالعات قبلی تأثیر سودمند ناشی از مهار سیستم گلوتامینرژیک و ... را اثبات نموده است. هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات کتوتیفن و ال- کارنیتین در پیشگیری از وابستگی ناشی از مورفین در موش سوری بود. روش کار: 9 گروه 8 تایی از موش¬های سوری نر در محدودۀ وزنی 20 تا 30 گرم به¬طور تصادفی انتخاب شده و رژیم¬های دارویی زیر را به صورت یک بار در روز به مدت چهار روز دریافت نمودند: 1) سالین (ml/kg,i.p.10) + سالین (ml/kg,i.p.10) 2) مورفین (mg/kg,i.p.50) + سالین (ml/kg,i.p.10) 3-4-5) مورفین (mg/kg,i.p.50) + کتوتیفن (mg/kg,i.p. 4,8,16) 6-7-8) مورفین (mg/kg,i.p.50) + ال- کارنیتین (mg/kg,i.p. 25,50,75) 9) مورفین (mg/kg,i.p.50) + کتوتیفن (mg/kg,i.p.4) + ال- کارنیتین (mg/kg,i.p.25) برای بررسی تأثیر داروها بر روی وابستگی به مورفین، در روز چهارم، 2 ساعت بعد از تزریق آخرین دوز مورفین، نالوکسان (mg/kg,i.p.4) تزریق شد و علائم قطع مصرف (تعداد پرش و ایستادن روی دو پا) طی نیم ساعت در هر حیوان ثبت گردید. در نهایت جهت ارزیابی اثر این داروها بر سیستم استرس اکسیداتیو خونگیری از قلب حیوانات و سپس تست¬های مربوط به بیومارکرهای استرس اکسیداتیو (TAC و MDA) انجام گرفت. یافته¬ها: نتایج بدست آمده نشان داد که تجویز کتوتیفن و ال- کارنیتین و یا ترکیب توأم آنها (در دوزهای پائین) قبل از تزریق روزانه مورفین، وابستگی به مورفین را کاهش داد. نتیجه¬گیری: براساس این یافته¬ها، می¬توان از داروهای فوق¬الذکر جهت کاهش وابستگی به مورفین استفاده کرد.