تعيين مقدار اسید بنزوئيک و سوربيک در برخی از مواد غذايي موجود در بازار تبريز

Abstract

هدف: بنزوات و سوربات برای جلوگیری از رشد میکروارگانیسمها و برای افزایش ماندگاری مواد غذایی در اکثر محصولات غذایی استفاده میشوند. بنابراین هدف از این مطالعه ارزیابی وضعیت آلودگی نمونههای موادغذایی به این دو نگهدارنده به وسیلهی HPLC بود. بنابراین در بین اقلام غذایی سعی شد که پرمصرفترین آنها، همچنین مواد غذایی که مصرف بنزوات و سوربات در آنها هم مجاز و هم غیرمجاز میباشد انتخاب شوند. مواد و روشها: هشت نوع ماده غذایی شامل نوشابه (15=n)، آبمیوه (15=n)، دوغ (15=n)، شیر UHT (15=n)، رب گوجهفرنگی (15=n)، سس کچاپ (15=n)، کیک (15=n) و نان صنعتی (9=n) برای آنالیز بنزوات و سوربات انتخاب شدند. برای آنالیز نمونهها از روش DLLME همراه با HPLC استفاده گردید. شرایط بهینهای که برای روش DLLME به دست آمده بود شامل: حجم نمونه (5 میلی-لیتر)؛ حجم محلول استخراجی (کلروفرم) (250 میکرولیتر)؛ حجم محلول پخش شونده (استون) (1.2 میلیلیتر)؛ مقدار نمک به ازای هر 5 میلیلیتر حجم نمونه (75/0 گرم) و pH نمونه (4) بود. یافتهها: از 114 ماده غذایی آنالیز شده بنزوات در 107 نمونه (8/93 درصد) و سوربات در 60 نمونه (6/52درصد) شناسایی شد. مقدار بنزوات در نمونهها از مقدار 1/0> تا 1520میکروگرم بر میلیلیتر متغیر بود و مقدار سوربات هم از مینیمم 08/0< تا ماکزیمم 2305 میکروگرم بر میلیلیتر در نوسان بود. در بین نمونههای مواد غذایی؛ نمونههای نوشابه با مقدار بنزوات 1520 میکروگرم بر میلیلیتر و مقدار سوربات 2305 میکروگرم بر میلیلیتر بیشترین مقدار را دارا بودند. در مجموع مقدار بنزوات در 1/74 درصد نمونهها و مقدار سوربات در 9/24 درصد نمونهها بالاتر از حد مجاز برای این دو نگهدارنده در استاندارد ملی بودند، که در این میان نمونههای نوشابه و دوغ بیشترین درصد تقلبات را داشتند. نتیجهگیری: در کل مقدار سوربات و بنزوات در نوشابهها، دوغ ها، آّبمیوهها، شیر UHT، ربگوجهفرنگی و سس کچاپ بیشتر از حد مجاز استاندارد ملی اما مقدار این دو نگهدارنده در نانهای صنعتی و کیکها کمتر از حد مجاز ملی بودند.