تهیه و مشخصه یابی نانولیپوزوم انوکساپارین

Abstract

مقدمه: انوکساپارین به عنوان یک داروی ضد انعقاد تزریقی در کلینیک استفاده می شود. این دارو به دلیل وزن مولکولی زیاد و محلولیت در آب بالا نمی تواند از غشا روده جذب شود. مصرف این شکل دارویی می تواند با درد و هماتوم همراه باشد و این امر می تواند موجب محدودیت استفاده به خصوص در افراد مسن گردد. هدف: تهیه نانولیپوزوم های انوکساپارین و تعیین برخی از خصوصیات نانولیپوزوم ها جهت ایجاد امکان استفاده از این دارو به صورت خوراکی هدف این پایان نامه می باشد. روش کار و مواد: نانولیپوزوم ها از طریق سه روش مختلف که عبارتند از: تزریق اتانول، هیدراسیون لایه نازک و امولسیون مضاعف تهیه شدند. از روش رنگ سنجی آزورⅡ برای آنالیز استفاده شد. برای اندازه گیری توزیع اندازه ذرات و پتانسیل زتا دستگاه scattering) DLS (Dynamic light مورد استفاده قرار گرفت. کارایی لود دارو پس از جداسازی داروی لود نشده محاسبه شد. رهش توسط دیالیز در بافر فسفات با 8/6 pH= بررسی شد. یافته ها: میانگین اندازه ذره ای برای هر سه روش کمتر از 100 نانومتر به دست آمد. میانگین پتانسیل زتا برای روش تزریق اتانول، هیدراسیون لایه نازک و امولسیون مضاعف به ترتیب 25/7± 7/30- ، 06/5±7/26- و 41/7±9/27- میلی ولت حاصل شد که نشان دهنده تفاوت قابل توجهی نبود. هم چنین میانگین کارایی لود دارو به ترتیب1/2±8/17%، 1/3±27% و 4/4±3/42% محاسبه شدند. رهش دارو از نانولیپوزوم ها در روش تزریق اتانول 72/17±1/42 % در روش هیدراسیون لایه نازک 34/ 43±/%29 و در روش امولسیون مضاعف 14/0±27/32% طی 24 ساعت به دست آمد. نتیجه گیری: بارگذاری دارو در نانولیپوزوم ها از نظر خصوصیات فیزیکی نتایج مطلوبی را نشان داد. اندازه ذره ای و پتانسیل زتا برای هر سه روش مقادیر قابل قبولی را نشان می دهد. از نظر رهش تفاوت قابل ملاحظه ای وجود نداشت. روش امولسیون مضاعف با توجه به کارایی لود بالاتر روش قابل قبول تری برای تهیه نانولیپوزوم های انوکساپارین جهت استفاده از دارو به روش خوراکی می باشد.