بررسی و مقایسه تنش اور دنچر های متکی بر ایمپلنت های متخلخل تنتلومی و توپر تیتانیومی در استخوان فک پایین با روش آنالیز اجزای محدود

Abstract

اهداف: هدف از مطالعه ی حاضر بررسی و مقایسه تنش اور دنچر های متکی بر ایمپلنت های متخلخل تنتلومی و توپر تیتانیومی دراستخوان فک پایین با استفاده از روش آنالیز اجزای محدود بوده است. مواد و روش اجرا: جهت بدست آوردن ساختار مندیبل بي دندان، از سي تي اسکن موجود یك بیمار بي دندان فاقد هر گونه دفورمیتي سر وصورت و با نسبت هاي کرانیوفیشیال میانگین که قبلا تحت درمان قرار گرفته و داراي اوردنچر مندیبل با تطابق مناسب مي باشد، استفاده شده است. پایه های اوردنچر مندیبل در مطالعه ی حاضر به صورت ایمپلنت های رتیکولر شرکت Zimmer به همراه اتچمنت لوکیتور به عنوان مورد و ایمپلنت های توپر تیتانیومی شرکت Zimmer به همراه اتچمنت لوکیتور به عنوان شاهد انتخاب شده اند. اوردنچر مندیبل اسکن شد و به عنوان مدل اجزا محدود تعریف شد. دو مدل سه بعدی مندیبل بی دندان طراحی شدند که هر کدام دارای چهار ایمپلنت در ناحیه ی قدامی مندیبل بودند؛ تمام ایمپلنت های موجود در مدل A از نوع متخلخل تنتلومی و تمام ایمپلنت های مدل B از نوع توپر تیتانیومی بودند. سه نوع نیرو در هر مدل به اوردنچر مندیبل اعمال شد: الف)نیروی عمودی 100 نیوتونی به فوسای مرکزی مولر اول چپ پایین. ب)نیروی مایل 100 نیوتونی با زاویه ی 45 درجه به فوسای مرکزی مولر اول چپ پایین. ج)نیروی عمودی 100 نیوتونی به انسیزورهای پایین.

نتایج: حد اکثر میزان کرنش در استخوان اطراف ایمپلنت تحت تمام انواع بارگذاری در مدل A کمتر از مدل B بود. تحت نیروی عمودی به ثنایای پایین، حد اکثر میزان تنش در اطراف اباتمنت ها 2 تا 3 برابر بیشتر از میزان استرس درشرایط بارگذاری دیگر بود. هنگام اعمال نیرو های عمود بر مولر و مایل بر مولر تفاوت چشمگیری بین دو مدل وجود نداشت ولی حین اعمال نیروی عمود بر ثنایای پایین فشار روی مخاط در مدل B بیشتر بود. نتیجه گیری: استفاده از ایمپلنت ترابکولار به جای ایمپلنت تو پر میزان کرنش را هم در استخوان اسفنجی و هم در استخوان متراکم اطراف ایمپلنت کاهش می دهد.