بررسی تاثیر ژن درمانی نانولیپوزوم های حاوی DNA پلاسمیدی کد کننده IL-12 در پسرفت توده های توموری در موش

Abstract

مقدمه: سلولهای سرطانی سلولهای تغییریافته‌ی خودی هستند که رشد طبیعی آنها از تنظیم خارج شده است. ایمونوتراپی یکی از روشهای درمان سرطان است که از سایتوکاین یا سلولهای فعال شده سیستم ایمنی برای تحریک پاسخ علیه سلولهای توموری استفاده می‌شود. IL-12 ، یک سایتوکاین با خاصیت آنتی‌توموری قوی است. ژن‌درماني با هدف جايگزيني كاركرد از دست رفته سلول ايده نويني در درمان بيماريهاست كه به سرعت در حال تبديل شدن به واقعيت است. هدف: هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ژن درمانی با نانولیپوزوم حاوی DNA پلاسميدی کد‌کننده IL-12 در پسرفت توده‌ی توموری در موش است. روش کار: ابتدا pmIl-12 با استفاده از کیت استخراج و تخلیص شد، سپس نانولیپوزوم‌های حاوی pmIL-12 با ﺗﻜﻨﻴﻚ freeze-drying of monophase solutions و با استفاده از لیپیدهای DOTAP ، DOPE وکلسترول تهیه شد. پس از تعیین اندازه ذره، PDI، و مورفولوژی ذره و.. تاثیر آن در پسرفت توده های توموری مطالعه شد. سلولهایCT-26 به صورت زیرجلدی به موشها تزریق شد. وقتی که سایز تومور به حدود 90 تا 100 mm3 رسید، نانولیپوزوم‌ها بصورت داخل توموری تزریق، سپس طول و عرض تومور با استفاده از کولیس اندازه گیری شده و با نمونه های کنترلی مقایسه گردید. همچنین درصد بقا برای گروه ها محاسبه شد. یافته‌ها: سایز ذرات در محدوده 9/297-04/123 نانومتر است. بر اساس نتایج حاصل از TEM لیپوزوم‌های تهیه شده کروی شکل و سایز آنها در محدوده نانو بود. قدرت کاهش سایز تومور توسط نانولیپوزوم های حاوی pmIL-12 بیشتر از بقیه گروه ها بود. میزان survival در گروه دریافت کننده pmIL-12 و نانولیپوزوم حاوی IL-12، 100% بود. نتیجه‌گیری: با استفاده از روش تغییر یافته لیوفیلیزاسیون محلول تک فاز می‌توان نانولیپوزوم های حاوی DNA با بازده انکپسولاسیون خوب تهیه کرد. براساس نتایج حاصله نانولیپوزوم حاوی IL-12 نسبت به naked DNA توانست منجر به کاهش سایز تومورها و افزایش درصدبقا گردد.