بررسی میزان باقیمانده آفت کشها در ورودی و خروجی تصفیه خانه فاضلاب شهری تبریز

Abstract

آفتکشها آلایندههای نوظهوری هستند که مصرف آنها طی دو دهه اخیر برای مقاصد کشاورزی و بهداشتی بطور قابل ملاحظهای افزایش یافته است. حضور آفتکشها در فاضلاب شهری و محیط زیست در نتیجه استفاده روز افزون آنها میباشد که منجر به ایجاد اثرات نامطلوب در محیط زیست و سلامت موجوادت زنده میشود. از آنجایی که سیستمهای تصفیه متداول فاضلاب قادر به حذف کامل این آلایندهها نیستند بنابراین حضور آفتکشها در پساب خروجی موجب آلودگی آبهای سطحی، خاک و موجودات آبزی میگردد. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی میزان باقیمانده سموم پایروئیدی در ورودی و خروجی تصفیهخانه فاضلاب شهری تبریز ، تغییرات فصلی آنها، راندمان حذف در تصفیهخانه و اثرات زیست محیطی آنها میباشد. به منظور تعیین مقادیر باقیمانده سموم (لامبدا سیهالوترین، سایپرمترین، دلتامترین و پرمترین) و راندمان حذف آنها در تصفیهخانه فاضلاب شهری، نمونهبرداری از ورودی و خروجی تصفیهخانه فاضلاب شهری تبریز در فصول تابستان و پاییز سال 96 انجام گرفت. استخراج نمونهها به روش میکرواستخراج مایع- مایع پخشی انجام گرفت سپس با استفاده از دستگاه LC-MS/MS سموم مورد نظر تعیین مقدار گردیدند. به منظور ارزیابی ریسک زیست محیطی سموم مورد مطالعه از دو شاخص MERPWI و WCSI برای دافنیا و ماهی قزل آلا استفاده گردید. نرمال بودن دادهها توسط آزمون Shapiro–Wilk مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمون Paired t برای متغیرهای نرمال و آزمون Wilcoxon Signed Ranks برای متغیرهای غیر نرمال استفاده شده است. . از IBM SPSS ورژن 25 برای تحلیل دادهها در این مطالعه استفاده گردید. حداکثر غلظت بدست آمده در ورودی تصفیه خانه 1838 نانو گرم بر لیتر بوده است. بیشترین درصد فراوانی مربوط به سم پرمترین با 80% فراوانی در تابستان و 100% در فصل پاییز میباشد. پرمترین دارای بالاترین راندمان حذف به ترتیب 77% و 85% در تابستان و پاییز بوده است. در نهایت نتایج MERPWI نشان داد که حضور پرمترین در محیطهای آبی میتواند برای آبزیان خطرناک واقع شود که این میتواند به دلیل داشتن سمیت بالای آن و دارا بودن بیشترین فرکانس تشخیص در این مطالعه باشد.