تاثير سريسين بر رفتارهاي اضطرابي، افسردگي و شاخص هاي استرس اکسيداتيو و آپوپتوتيک ناشي از استرس مزمن مهاري در موشهاي نر کوچک آزمايشگاهي

Abstract

مقدمه: استرس، افسردگي و اضطراب در حال حاضر بعنوان بيماريهاي شايع قرن مطرح هستند. مواجهه طولاني مدت با استرس از طريق مکانيسمهاي مختلف موجب عوارض خطيري ميگردد. پيشگيري از آثار مخرب استرس و ارائه روشهاي پيشگيرانه و درماني مناسب حايز اهميت مي باشد. هدف: از ساليان دور در طب سنتي ايران استفاده درماني از ابريشم بويژه جهت درمان افسردگي و تقويت مغز و قوت حافظه رايج بوده است. باتوجه به تصريح منابع طب سنتي بر جامعيت اثر ابريشم در طيف وسيعي از بيماريهاي مغزي، در اين پژوهش اثرات حفاظتي سريسين بعنوان پروتئين اصلي مستخرجه از ابريشم در پيشگيري از عوارض مغزي ناشي از استرس بررسي شده است. روش کار: حيوانات در طي 21 روز و به مدت 3 ساعت در هر روز تحت استرس مهاري قرار گرفتند. سريسين در دوزهاي 100، 150 و 200 mg/kg/day تجويز گرديد. در پايان دوره، آزمونهاي رفتاري جهت بررسي افسردگي و اضطراب بعمل آمد. سپس نمونه خون جهت سنجش سطح کورتيکوسترون سرم و نمونه هاي بافتي از قشر پيش پيشاني و هيپوکمپ جهت ارزيابي سطح شاخصهاي استرس اکسيداتيو و آپوپتوزيس اخذ گرديد. يافته ها: سريسين درصد دفعات حضور در محوطه مرکزي Open Field Test و درصد زماني و تعداد دفعات حضور در بازوهاي باز Elevated Plus Maze را افزايش داده و منجر به کاهش زمان بي‌حرکتي در Tail Suspension Test و Forced Swimming Test گرديد. مصرف سريسين باعث کاهش سطوح پراکسيداسيون چربي و افزايش ظرفيت تام آنتي اکسيداني (TAC) و فعاليت آنزيمي GPx و SOD در نواحي قشر پيش پيشاني و هيپوکمپ شد. سريسين غلظت کورتيکوسترون سرم را تعديل کرده و با کاهش نسبت پروتئينBax به Bcl-2 و کاهشCaspase 3 موجب مهار آپوپتوزيس شد. نتيجه: يافته ها مبين اثر حفاظتي سريسين در مواجهه با استرس مزمن مهاري و پيشگيري از تغييرات رفتاري، سايکو پاتولوژيک و مولکولي ناشي از آن است.