مقایسه دقت تشخیصی سی تی اسکن و التراسونوگرافی در تشخیص شکستگی های مندیبل

Abstract

مقدمه: اولتراسونوگرافی علاوه برامکان بررسی ضایعات بافت نرم، بررسی بافت استخوانی سروگردن را نیز ممکن میسازد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه دقت تشخیصی التراسونوگرافی و سی تی اسکن در تشخیص شکستگی های مندیبل طراحی و اجرا گردید. مواد و روش ها :دراینمطالعهprospective observational،برای 42 بیمارترومایی مشکوک به شکستگی مندیبل مراجعه کننده به بیمارستان امام رضا تبریز(فروردین ۱۳۹۶ تافروردین ۱۳۹۷)،سی تی اسکن اسپیرال در مقاطع اگزیال و کرونال از ناحیهlower faceودر صورت نیازmid faceوupperfaceتجویزوتوسط دو نفر رادیولوژیست ارزیابی شد. سپس تمامی بیماران توسط رادیولوژیست دیگری تحت التراسونوگرافی تشخیصی بافرکانس ۷ الی ۱۲ مگاهرتزقرارگرفتند. نتایج تشخیصی التراسونوگرافی نیز ثبت شدو با نتایج تشخیصی حاصل از سی تی اسکن مقایسه و گزارش شد. یافته ها :دراین مطالعه 42 بیمارمشکوک به شکستگی مندیبل (29 نفر(%69) مردو 13 نفر(%31) زن) با میانگین سنی67/13±30/57 بررسی شدند. ویژگی التراسونوگرافی (100%) وحساسیت آن (1/91%) بود. حساسیتUSGدرناحیه انگل،کندیل و گردن کندیل،بادی وسمفیز به ترتیب 100%،6/91%،7/85% و 80% و ویژگی آن در تمامی نواحی آناتومیک برابر 100% بود. در بین عوامل مداخله گر،درحضور هماتوم حساسیتUSG (6/84%)درکمترین مقدار قرار داشت. اما همچنان ویژگی آن 100% بود. یک مورد شکستگی ساب کندیلار و یک مورد شکستگی بادی در حضور هماتوم ناحیه در التراسونوگرافی تشخیص داده نشد. یک مورد شکستگی سمفیز در غیاب هر گونه عامل مداخله گری در التراسونوگرافی مشاهده نشد. نتیجه گیری: حساسیت،ویژگی و دقت تشخیصیUSGبرای تشخیص شکستگی های مندیبل در سطح بالایی قرار دارد، اما وجود برخی از محدودیتها، جایگزینی قطعی التراسونوگرافی با سی تی اسکن را با مشکل موجه میکند.