اثر مکمل یاری زنجبیل و تمرینات تناوبی با شدت بالا بر وضعیت متابولیک، آیریزین سرم و شاخص های تن سنجی در مردان چاق

Abstract

سابقه و هدف: چاقی مشکل اصلی بهداشت عمومی و یک عامل بسیار مهم و زمینه‌ای در بسیاری از بیماری های مزمن و اختلالات مختلف از جمله دیسلیپیدمی و مقاومت به انسولین می‌باشد. بر طبق تحقیقات اخیر، تعامل بین بافت های چربی و عضله به طور فزاینده ای شناخته شده است که مربوط به آدیپوکین های مترشحه از بافت چربی و میوکین های مترشحه از عضلات نظیر آیریزین است که نقش مهمی در تنظیم وزن و چاقی دارند. از جمله راه‌های کنترل وزن و چاقی انجام فعالیت بدنی منظم و استفاده از برخی گیاهان دارویی می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر مکملیاری زنجبیل به تنهایی و همراه با تمرینات تناوبی با شدت بالا HIIT)) بر وضعیت متابولیک، سطوح آیریزین سرم و شاخص های تن سنجی شامل وزن، نمایه توده بدن(BMI ) ، دور کمرWC))، درصد چربی بدنی(%BF) ، نسبت دور کمر به قد (WHtR)در مردان چاق انجام گرفت. مواد و روش‌ها: در این تحقیق 64 مرد چاق با ) BMI (kg/m^2 40-30 و در محدوده سنی 20 تا 35 سال با اخذ رضایت کتبی مورد مطالعه قرار گرفتند. افراد به طور تصادفی در 4 گروه قرار گرفتند: گروه 1) دریافت کننده مکمل زنجبیل، گروه 2) مکمل زنجبیل + تمرین HIIT، گروه 3) تمرین HIIT + دارو نما، گروه 4) دریافت کننده دارونما . طول مدت مداخلات 10 هفته بود. افراد در گروههای مورد مطالعه از نظر سن وBMI همسان سازی شدند . برای هر فرد پرسشنامه اطلاعات عمومی تکمیل و فعالیت فیزیکی پایه تمامی افراد توسط پرسشنامه IPAQارزیابی شد . سپس اندازه گیریهای تن سنجی (شامل قد، وزن،BMI ، WC،BF ، WHtR) صورت گرفت. دریافت غذایی روزانه افراد با روش ثبت غذایی در 3 نوبت ارزیابی شد. در ابتدای مطالعه و قبل از شروع مداخله به منظور تعیین سطوح شاخصهای بیوشیمیایی از کلیه شرکت کنندگان نمونه خون ناشتا به میزان cc7-5 اخذ شد. افراد در گروههای زنجبیل و زنجبیل + تمرین HIIT ، روزانه g3 زنجبیل (به صورت سه کپسول 1 گرمی) به همراه وعدههای غذایی مصرف کردند. افراد در گروه تمرین HIIT + دارونما و گروه دارونما هم روزانه سه کپسول حاوی g 1 نشاسته به همراه هر وعده غذایی دریافت کردند. همچنین شرکت کنندگان در گروه زنجبیل + تمرین HIIT و تمرین HIIT + دارونما، در یک پروتوکل ورزشی تمریناتHIIT به مدت 10 هفته (هر هفته 3 جلسه و در مجموع 30 جلسه) شرکت داده شدند. در پایان مداخله مجددا از شرکت کنندگان به میزان cc 7-5 خونگیری به عمل آمد و پرسشنامه های دریافت غذایی و فعالیت فیزیکی و اندازه گیری های تن سنجی دوباره تکرار شدند. یافته ها: در ابتدای مطالعه تفاوت معناداری از نظر کلیه متغیرهای مورد مطالعه بین گروه ها وجود نداشت . مداخله به صورت زنجبیل + تمرین HIIT موجب کاهش درون گروهی در سطوح سرمیTC ، LDL-C و گلوکز شد)05/0 .(P˂در گروه تمرینHIIT + دارونما کاهش معنادار درون گروهی درTG وLDL-C مشاهده گردید )05/0.(P˂ تفاوت معنی داری در سطوح سرمی آیریزین در هیچکدام از گروه های مورد مطالعه در پایان مداخلات مشاهده نشد) 05/0 .(P˃مداخله زنجبیل به تنهایی موجب کاهش درون گروهیBF% شد )05/0 (P˂. در گروههای زنجبیل + تمرین HIIT و تمرین HIIT + دارونما کاهش معنادار شاخصهای تن سنجی شامل وزن، %BF،WC ،WHtR نسبت به گروه دارونما مشاهده گردید )05/0 .(P˂ نتیجه گیری: طبق نتایج به دست آمده، مکملیاری زنجبیل تاثیری بر شاخص های بیوشیمیایی و تن سنجی مردان چاق نداشت. اما تمریناتHIIT به تنهایی و همراه با زنجبیل سبب بهبود محسوس، شاخصهای تن سنجی شد و همچنین موجب کاهش درون گروهی برخی از اجزای پروفایل لیپیدی گردید. لذا به مطالعات بیشتری در خصوص تاثیر مکملیاری زنجبیل و تمرینات HIIT بر شاخص های بیوشیمیایی و تن سنجی نیاز است، تا به قضاوت دقیق تری در خصوص تاثیر این مداخلات منجر شود.