ارزیابی اثر سیتالوپرام بر روی کنترل فشارخون بیماران با تشخیص فشارخون اولیه در بیمارستان شهید مدنی تبریز: کار آزمایی باليني تصادفي

Abstract

زمینه: پرفشاری خون به‌عنوان یکی از عوامل مهم مرگ‌ومیر ناشی از بیماری‌های قلبی، عروقی و مغزی در حال رشد در جهان مطرح می‌باشد. مطالعات جدید گزارش کردند افسردگی می‌تواند منجر به افزایش ریسک فاکتورهای قلبی عروقی از ‌جمله افزایش فشارخون، و سختی شریانی شود. هدف: ارزیابی اثر سیتالوپرام بر روی کنترل فشارخون بیماران با تشخیص فشارخون اولیه در بیمارستان شهید مدنی تبریز. روش کار: این مطالعه به‌صورت کار آزمایی بالینی تصادفی و به‌صورت پایلوت و آینده نگر، بر روی 93 نفر از بیماران با فشارخون کنترل نشده و بالای 18سال، انجام گرفت. با خروج بیماران با افسردگی خفیف و متوسط سرانجام 41 نفر در گروه مداخله و 31 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند که همگی دارای فشارخون کنترل نشده بودند. بیماران در گروه مداخله، 20 میلی‌گرم سیتالوپرام به‌صورت روزانه به‌اضافه سایر داروهای کاهنده فشارخون به مدت دو ماه دریافت کردند، درحالی‌که گروه کنترل فقط داروهای کاهنده فشارخون استاندارد خود را دریافت کردند. سپس فشارخون بیماران در پایان ماه اول و دوم ثبت شده و با فشارخون پایه مقایسه گردید. یافته¬ها: نتایج مطالعه حاکی از این بود که بعد از یک ماه فشارخون سیستولیک بیماران در گروه مداخله و کنترل تفاوت معنی‌داری نداشت (275/0=p) اما فشارخون دیاستولیک بیماران در گروه مداخله (2/12±09/77) به‌صورت معنی¬داری نسبت به گروه کنترل (7/11±8/82) کاهش پیدا کرد (023/0=p). بعد از دو ماه فشارخون سیستولیک و دیاستولیک بیماران گروه مداخله (به ترتیب 4/12±5/124 و 7/9±7/73) به‌صورت معنی¬داری نسبت به گروه کنترل (به ترتیب 5/16±8/133 و 3/10±7/80) کاهش پیدا کرد (023/0=p). نتیجه¬گیری: افزودن سیتالوپرام به رژیم دارویی بیماران افسرده شدید و بسیار شدید مبتلا به پرفشاری خون، در ماه اول بر فشارخون سیستولیک بیماران ازلحاظ آماری بی‌تأثیر بوده اما بر کاهش فشارخون دیاستولیک آنان تأثیر معنی‌داری داشت، ولی در ماه دوم بر کاهش فشارخون سیستولیک و فشارخون دیاستولیک تأثیر معنی‌داری داشت.