تأثیر درمان غیرجراحی پریودنتال بر سطوح فریتین سرم در زنان یائسه دارای پریودنتیت مزمن

Abstract

سابقه و زمینه: فریتین نقش مهمی در پاسخ ایمنی میزبان دارد که با افزایش واکنش ایمنی بدن، مهاجرت فریتین از پلاسما به سلول ها برای مقابله با عوامل بیماری زا افزایش می یابد این تلاش برای اتصال آهن از بافت میزبان است، دو فاکتور کلیدی که بیان فریتین را کنترل می کند ؛ آهن و فاکتور پیش التهابی سیتوکین است، نشان داده شده است که فریتین به عنوان پروتئین فاز حاد مثبت در التهاب و عفونت مزمن ازجمله پریودنتیت مزمن افزایش می یابد که به دنبال درمان پریودنتال میزان سرمی این شاخص کاهش می یابد لذا این مطالعه با هدف ارزیابی تغییرات سطح فریتین سرمی در زنان یائسه متعاقب درمان غیر جراحی پریودنتال انجام شد. مواد و روش‌ها: 38 زن یائسه ی دارای پریودنتیت مزمن انتخاب شد. سپس قبل هرگونه اقدام نمونه خون وریدی تهیه و در لوله استریل خلاء بدون ماده ضد انعقاد ریخته شد تا سطوح سرمی فریتین ارزیابی شود. سپس سایر پارامترهای کلینیکی اندازه گیری گردید و درمان non-surgical پریودنتال که شامل آموزش بهداشت دهان، انجام scaling & root planing دقیق و تجویز دو هفته ای دهانشویه کلرهگزیدین 0/12 % بود، برای بیماران پریودنتیت مزمن انجام شد. پس از درمان و 3 ماه follow up مجددا نمونه گیری خون وریدی جهت تعیین سطوح فریتین سرمی انجام شد و سپس پارامتر های کلینیکی ارزیابی مجدد شدند. یافته ها: نتایج حاصل از آنالیز داده ها نشان داد که سطح سرمی فریتین، عمق پاکت (PD)، سطح اتصالات کلینیکی (CAL) در 6 ناحیه هر دندان (مزیو باکال، باکال، دیستوباکال،دیستولینگوال، لینگوال، مزیولینگوال)، شاخص خونریزی حین پروب (BOP)،شاخص لثه (GI) و شاخص پلاک (PI) بعد از درمان غیر جراحی دچار کاهش معناداری نسبت به قبل از درمان شده اند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده از داده های مطالعه و مقایسه آن با نتایج سایر مطالعات در حالت کلی می توان گفت که درمان غیرجراحی پریودنتال به طور معناداری باعث کاهش سطح سرمی فریتین، PI، GI، BOP، PDو CAL در زنان یائسه دارای پریودنتیت مزمن میگردد.