تاثیر ترانگزامیک اسید حین عمل وریدی بر روی حجم خونریزی در جراحی شکستگی فمور

Abstract

در اين تحقيق به بررسي تأثير داروي ترانگزاميك اسيد بر كاهش خونريزي، حين و پس از عمل جراحي و نياز به انتقال خون پرداخته شد. روش : در یک کارآزمایی بالینی دو سوکور 60 بیمار 83-24 ساله ي كانديد عمل جراحي تنه ي فمور به صورت تصادفي به دو گروه ترانگزاميك اسيد و پلاسیبو تقسيم شدند. در گروه مورد، ترانگزامیک اسید با دوز 10 mg/kg در عرض 15 دقیقه قبل از دادن انفوزیون به بیمار تزریق شده است. در گروه کنترل از سالین نرمال با حجم مساوی به عنوان دارو نما در همان زمان های گروه مطالعه استفاده شده است. ميزان خونريزي ، انتقال خون، برون ده ادراری، پلاکت ، هموگلوبین، هماتوکریت، اوره، زمان پروترومبین، فیبرینوژن، تست INR، زمان ترومبوپلاستین نسبی و کراتین و در نهایت رضایت بیماران در هر دو گروه اندازه گيري و ثبت شد. يافته ها: دو گروه از لحاظ سنی و جنس با هم تفاوتی نداشتند. ميزان خونريزي در گروه ترانگزاميك اسيد به صورت معني داري از گروه پلاسیبو كمتر بود (32/83±00/427 در گروه پلاسیبو و 36/66±67/249 در گروه ترانگزامیک, p<0.001) . میزان هموگلبین و هماتوکریت و فیبرینوژن در گروه ترانگزامیک به طور معنی داری بیشتر از گروه پلاسیبو بوده است(P<0.05) . زمان پروترومبین و زمان ترومبوپلاستین نسبی در گروه ترانگزامیک به طور معنی داری کمتر از گروه پلاسیبو بوده است (p<0.05)