تهیه و ارزيابی اثر نانوذرات پلیمری PLGA-PEG حاوی Chrysin بر بیان ژن های MMP-9 و تلومراز در موش C57BL/6 مبتلا به ملانوما

Abstract

هدف: به دلیل نرخ بالای مقاومت دارویی در میان موارد ملانومای بدخیم، معرفی یک رویکرد درمانی موثر برای درمان ملانوما ضروری به نظر می¬رسد. هدف ما از این مطالعه تهیه و ارزيابی اثر نانوذرات پلیمری PLGA-PEG حاوی chrysin بر بیان ژن های MMP-9 و تلومراز در موش C57BL/6 مبتلا به ملانوما بود. روش¬ها: از 24 موش در مطالعه¬ی حاضر استفاده شد.1×106 عدد سلول سرطانی ملانوما B16F10 به شکل زیرجلدی به ناحیه¬ی فلانک موش¬ها تحت بیهوشی تزریق شد. پس از آن که حجم تومور به ~50mm3 رسید، موش¬ها به صورت تصادفی به 4 گروه دریافت کننده¬ی PBS (کنترل) (6سر)، دریافت کننده¬ی PLGA-PEG (6سر)، دریافت کننده¬ی کرایسین خالص (6سر) و دریافت کننده¬ی نانوذرات پلیمری PLGA-PEG حاوی کرایسین (6سر) تقسیم شدند. پس از اعمال درمان، موش¬ها معدوم شده و تومورهای اولیه از آن¬ها جدا شد. برای استخراج RNA، نمونه¬ها در دمای 70- سلیسیوس نگهداری شدند. استخراج RNA با استفاده از کیت استخراج RNA انجام شد و بیان ژن¬های MMP-9 و Tert، با استفاده از روشReal-time PCR اندازه¬گیری شد. یافته¬ها: نتایج نشان داد که بیان ژن¬های MMP-9 و Tert در گروه¬های دریافت کننده¬ی کرایسین خالص و نانوذره¬ی کرایسین در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت. هم¬چنین نتایج نشان داد کاهش بیان ژن¬های مذکور در گروه دریافت کننده¬ی نانوذره¬ی کرایسین در مقایسه با کرایسین خالص بیشتر بوده است. نتیجه¬گیری: کرایسین را به ویژه در فرم نانوکپسوله شده در نانوذرات پلیمری PLGA-PEG می توان به عنوان ترکیبی با پتانسیل درمانی در درمان ملانوما از طریق طراحی و ایجاد یک سیستم نوین دارورسانی به منظور کاهش پیشرفت و متاستاز و بهبود نرخ بقا در بیماران مبتلا، به کار گرفت.