ارزیابی تطابق لبه ای پروتزهای ثابت سه واحدی ساخته شده با پلی اتراترکتون وزیرکونیا

Abstract

مقدمه: افزایش تقاضاي جامعه براي زیبایی بیشتر دندان ها از یک سو و مشکلات ذاتی روکش هاي فلز-سرامیک نظیر دیده شدن collar فلزي سیاه رنگ و تغییر رنگ لثه ناشی از خوردگی فلز از سوي دیگر، سبب شده است تا رستوریشن هاي تمام سرامیک در دندانپزشکی از محبوبیت زیادي بین بیماران برخوردار شوند. درمیان شاخص هاي متعدد موفقیت یک رستوریشن تطابق لبه ای اهمیت به سزایی دارد از همین رو هدف ازاین مطالعه کمک به انتخاب رستوریشنی است که تطابق لبه ای بهتری دارد.

مواد و روش ها: دندان های آکریلی پرمولر اول و مولر اول پایین به شیوه ی رایج تراش فول سرام با مارجین شولدر تراش داده شد سپس قالبگیری شده و با دورالی ریخته شد و پروسه casting انجام شده و دای فلزی بدون تضاریس ایجاد گردید و 4 نقطه از دای برای ارزیابی تطابق مارجین مشخص شد. 26 مرتبه از دای ها قالبگیری شده و با استون نوع ΙV ریخته شد. کستها به دوگروه تقسیم شدند؛ 1- برای ساخت FPD زیرکونیا 2- برای ساخت BioHPP .FPD روکش های ثابت سه واحدی توسط سیستم CAD/CAM ساخته شد. سپس تطابق لبه ای کراون ها بر روی دای فلزی اصلی توسط یکStereo Microscope ؛ یک دوربین دیجیتال و کامپیوتر مورد ارزیابی قرار گرفت .نتایج مطالعه با استفاده از روش های آمار توصیفی (میانگین ± انحراف معیار و فراوانی(درصد)) گزارش شد. جهت مقایسه ی تطابق لبه ای در دو گروه از آزمون تی مستقل استفاده شد. نرمالیتی داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف بررسی گردید. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار spss17 انجام گرفته و سطح معنی داری p<0.05 در نظر گرفته شد.

یافته ها: براساس نتایج این مطالعه میزان گپ مارجین در روکش های زیرکونیا حدود μm 26/85±44/65 و در روکش های BioHPP میزان gap مارجین در حدود μm 48/98±47/66 بود. نتایج آزمون T-test بیان کرد که روکش های زیرکونیا تا حدودی تطابق لبه ای بهتری دارند.

نتیجه گیری: بر طبق نتایج به دست آمده در این مطالعه میزان عدم تطابق مارجینال در روکش های سه واحدی زیرکونیا و BioHPP زیر μm 100 و از لحاظ کلینیکی در دامنه ی قابل قبولی می باشد.