بررسی میزان ثبات رنگ روکش های موقت ساخته شده به روش های دستی و روش پرینت 3بعدی

Abstract

مقدمه: روشهای مختلفی برای ساختن پروتز و روکش موقت وجود دارد که از این جمله می توان به روش های دستی و روش های دیجیتال اشاره کرد.چنانچه پروتز موقت به مدت طولانی استفاده شود عدم تغییر رنگ آن فاکتور مهمی محسوب می¬شود، بنابراین ثبات رنگ در این روشهای درمانی حائز اهمیت می باشد. در این مطالعه، به مقایسه ثبات رنگ پروتز موقت ساخته شده با دو روش پرینت 3بعدی و روش دستی پرداخته شد.

روش کار: در این مطالعه آزمایشگاهی، پس از تراش یک دندان سانترال برای کراون، قالبگیری انجام گرفت و 90 عدد دای از روی دندان مورد نظر تهیه شد.دای ها به سه گروه تقسیم شدند (در هر گروه 30 نمونه) و سه نوع مختلف از روکش موقت بر روی آنها ساخته شد که به ترتیب شامل گروه پرینت سه بعدی، گروه اتومیکس و گروه پودر-مایع بودند. سپس به منظور بررسی ثبات رنگ همه گروه ها تحت تاثیر سه محلول قهوه، و نوشابه و اب مقطر قرار گرفتند. رنگ نمونه ها توسط اسپکتروفوتومتر با استفاده از روش CIE lab مورد ارزیابی قرار گرفته شد. همچنین مقدار سنجی این اختلاف رنگ با استفاده از شاخص NBS انجام شد. درنهایت آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار SPSS17 انجام گردید.

نتایج: نتایج مربوط به بررسی همزمان تغییر رنگ وابسته به نوع تکنیک و نوع محلول در مطالعه ما مشخص کرد که بیشترین میزان تغییر رنگ مربوط به روش اتومیکس با محلول قهوه و کمترین میانگین تغییر رنگ مربوط به روش پودر-مایع با محلول آب مقطر بودند. همچنین نتایج مطالعه ما از نظر شاخص NBS به تفکیک در هر گروه نشان داد که در گروه 3D printer بیشترین تغییر رنگ در محدوده 5/0 تا 5/1 واحد بود. ضمن اینکه ، نتایج مربوط به شاخص NBS از نظر نوع محلول نشان داد که در محلول قهوه بیشترین تغییر رنگ در رنج 3 تا 6 واحد بود. نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه به منظور کاربرد روکش موقت برای زمان های طولانی و اهداف زیبایی استفاده از مواد اتومیکس با بیس Bis-GMA توصیه نمیشود.