بررسی تاثیر تجویز سیتمیک ملاتونین به همراه درمان غیر جراحی پریودنتال بر روی سطح فریتین سرمی در بیماران پریو دنتیت

Abstract

مقدمه: فریتین به عنوان یک پروتئین فاز حاد در التهابات و اختلالات خود ایمنی و عفونت مزمن و بیماری های کبدی افزایش پیدا میکند. مطالعات نشان دادند که در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن میزان فریتین سرم افزایش می یابد. بنابر این در این مطالعه برای اولین بار به بررسی تاثیر مصرف ملاتونین در میزان فریتین سرمی بیماران مبتلا به پریودنتیت پرداخته شد. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی تعداد 42 بیمار (21 نفر گروه کنترل، 21 نفر گروه مداخله با ملاتونین) از بین مراجعه کنندگان به بخش پریودنتولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز که شرایط ورود به مطالعه را دارا بودند، انتخاب گردیدند. به منظور بررسی وضعیت پریودنتال کل دهان، عمق پاکت (PD) و از دست دادن اتصالات (CAL) در 6 ناحیه هر دندان به غیر از مولر سوم قبل و بعد از مداخله ثبت شدند. همچنین شاخص پلاک (PI) توسط یک معاینه گر و بوسیله پروب دستی UNC-15 ثبت شدند. همچنین برای اندازه گیری میزان فریتین از کیت مخصوص الایزا استفاده شد. درنهایت آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار SPSS17 انجام شده و P<0.05 در نظر گرفته شد. نتایج: میانگین میزان فریتین سرمی در گروه کنترل قبل از مصرف دهانشویه (66/55±25/108) بوده و پس از مصرف دهانشویه به (84/22±15/101) کاهش پیدا کرد. در گروه مداخله میانگین میزان فریتین (03/25±70/107) بوده که پس از انجام مداخله به (71/22±20/95) کاهش پیدا کرد. مقایسه اختلاف بین میزان فریتین قبل و بعد از مداخله به تفکیک در هر یک از گروهها نشان داد که این اختلاف در هر دو گروه از لحاظ اماری معنادار بود (P-value<0.001). همچنین مقایسه شاخص های GBI, PD, CAL بین دو گروه (با ملاتونین، بدون ملاتونین) نشان داد که مقادیر این شاخص ها بین زمان صفر و پس از گذشت سه ماه، اختلاف معنی¬دار آماری داشتند (P<0.05). بحث: نتایج حاصل از این مطالعه پیشنهاد می کند که کاربرد ملاتونین می تواند بعنوان یک روش درمانی کمکی مطرح گردد.