تعیین مقدار داروی دوکسوروبیسین هیدروکلرید در نمو نه خون بوسیله الکترود اصلاح شده با پلی تورین-نقاط کوانتومی گرافنی عامل دار شده با بتا سیکلودکسترین و کیتوسان

Abstract

مقدمه: امروزه داروهای ضد سرطان یکی از پرکاربردترین داروها در شیمی درمانی بیماران سرطانی محسوب میشوند و تعیین مقدار آنها در نمونه های بیولوژیک اهمیت ویژه ای دارد. یک روش تشخیصی دقیق و تکرار پذیر برای این دارو ها، درک مارا از نقش آنها در روند درمان بهبود خواهد بخشید. یکی از روشهای متداول در تعیین مقدار این نوع داروها روشهای الکترو شیمیایی است. هدف: تهیه و توسعه یک حسگر الکتروشیمیایی جدید مبتنی بر پلی تورین، بتاسیکلودکسترین و نقاط کوانتومی گرافنی و کاربرد آن جهت تشخیص و تعیین مقدارداروی دوکسوروبیسین در نمونه های پلاسما. روش اجرا: در این مطالعه فیلم نازکی از نقاط کوانتومی گرافنی با اندازه ذرات 2 الی 5 نانومتر به کمک بتا سیکلودکسترین و پلی تورین عامل دار شده و مجموعا نانو کامپوزیتی با اندازه ذرات تقریبی 10 نانو متر، به روش ولتامتری چرخه ای بر سطح الکترود طلا ترسیب داده شد. تصاویر SEM به همراه استفاده از متدهای DPVوCV درجهت توصیف نانو کامپوزیت نهایی مورد استفاده قرار گرفتند، همچنین رفتارالکتروشیمیایی دوکسوروبیسین در نانوکامپوزیت نهایی در نمونه های پلاسما به کمک روش DPV مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج: نتایج ولتامتری چرخه ای نشان میدهد که دوکسوروبیسین از طریق دوالکترون و دو پروتون در pH برابر با 4 اکسید می گردد. بکارگیری متدDPV کمک شایانی به اندازه گیری دقیق به همراه حد تشخیص مناسب برای دوکسوروبیسین در نمونه های پلاسما نمود. بحث و نتیجه گیری: اثر سینرژیستی بین پلی تورین، بتاسیکلودکسترین و نقاط کوانتومی گرافنی ضمن افزایش فعالیت الکتریکی نانو کامپوزیت باعث افزایش سرعت انتقال الکترون بین دوکسوروبیسین و الکترود نیز می شود. همچنین، دافعه الکترواستاتیکی ما بین فیلم پلیمری تهیه شده و دوکسوروبیسین، منجر به تقویت سیگنال در اکسیداسیون این دارو و کاهش over potential آن و به تبع آن حساسیت و تشخیص انتخابی دوکسوروبیسین می گردد.