ارزیابی فراهمی زیستی پلت های ناپروکسن درمدل حیوانی رت

Abstract

مقدمه: ناپروکسن یک داروی ضد التهاب غیر استروییدی (NSAID) می باشد. فرم معمول دارو در سطح بازار قرص و کپسول آن می باشد. این دارو برای کاهش التهاب ، درد و تب مورد استفاده قرار می گیرد، زیرا قادر به مهار آنزیم سیکلواکسیژناز 1 و 2 می باشند که هر دو آنزیم تولید پروستاگلاندین می کنند که این مواد از واسطه های ایجاد التهاب می باشند . بنابراین مهار این آنزیم ها منجر به کاهش التهاب می شود . هدف: هدف از این مطالعه بررسی فراهمی زیستی پلت های تهیه شده حاوی ناپروکسن در مدل موش صحرایی می باشد. مواد و روش ها: ابتدا موش های صحرایی نر نژاد ویستار در محدودۀ وزنی 220-260 گرم به صورت اتفاقی در گروه های چهارتایی قرار گرفتند. گروه های مورد مطالعه شامل فرمولاسیون E ،فرمولاسیون M ،فرمولاسیون LS14 ، فرمولاسیون LS17 و قرص معمولی (گروه کنترل (C)) آن بود. پلت های داخل میکروکپسول به صورت گاواژ و گروه کنترل ناپروکسن معمولی خورانده شد. سپس از رت ها خونگیری شد. پس از آماده سازی نمونه، هر نمونه توسط دستگاه HPLC آنالیز شد. در این مطالعه از روش های استخراج با حلال های ترشیوبوتیل اتر، دی اتیل اتر، دی کرومتان، نرمال هگزان و کلروفرم استفاده شد که در نهایت بهترین نتیجه با حلال کلروفرم به دست آمد. یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که فرمولاسیون های پلت ناپروکسن از لحاظ فراهمی زیستی و غلظت دارو در پلاسما بهتر عمل می کند . نتیجه گیری: با مقایسه انواع پلت های ناپروکسن از لحاظ فراهمی زیستی و غلظت دارو در پلاسما با فرم معمول آن می توان عملکرد بهتر آنها در توزیع در بدن مشاهده کرد.