ارزیابی تأثیر ویتامین ث و سیتی کولین در تحمّل ناشی از مورفین در موش سوری نر

Abstract

مقدمه: مصرف مزمن اپيوئيدها سبب بروز تحمّل به اثرات ضد دردي آنها مي گردد. افزايش فعاليت سيستم گلوتامينرژيك، مكانيسم شناخته شده در بروز اين پديده مي باشد. در اين مطالعه، اثرات مهاركنندگي ويتامين ث و سيتي كولين به عنوان داروهاي مضعف سيستم گلوتامينرژيك در به تأخير انداختن بروز تحمل به مرفين بررسی گردید. هدف: هدف اصلی در این مطالعه بررسی اثر تزریق داخل صفاقی ويتامين ث و سيتي كولين در بروز تحمل به اثرات ضد دردی مورفین بود. روش کار: موش های سوری نر در 9 گروه (8تایی) در محدوده وزنی 30-20 گرم، به مدت 4 روز رژیم های دارویی زیر را دریافت نمودند : 1) Saline (10 ml/kg, ip) + Saline (10 ml/kg, ip)

2) Saline (10 ml/kg, ip) + Morphine (50 mg/kg, ip)

3,4,5) Citicoline (5,10,15 mg/kg, ip) + Morphine (50 mg/kg, ip)

6,7,8) Vitamine C (25, 50, 75 mg/kg, ip) + Morphine (50 mg/kg, ip)

9) Citicoline (10 mg/kg, ip) + Vitamine C (50 mg/kg, ip) + Morphine (50 mg/kg, ip)

جهت ارزیابی میزان تحمل ایجاد شده، روز پنجم، با تزریق تست دوز مرفین ( mg/kg, ip9)، آزمون درد با دستگاه Hot plate، در دقايق 0، 15، 30 و 60 انجام پذيرفت. درنهايت جهت ارزيابي اثر اين داروها بر سيستم استرس اكسيداتيو، خونگيري، سپس تست هاي آنتي اكسيداني TAC (ظرفيت آنتي اكسيداني تام) و MDA (مالون دي ﺁلدهيد) با كيت هاي مربوطه اجرا شد. يافته ها: 1) كاهش معني دار تحمل به مورفين توسط دو دوز مورد بررسي (mg/kg, ip 75 و 50) ويتامين ث با ارزش هاي p مطلوب 2) عدم معني داري كاهش تحمل توسط سيتي كولين و تجويز توأم 3) عدم بروز تغيير معني دار سطح غلظت هاي MDA و TAC در گروه هاي دارويي، نسبت به گروه كنترل (تجويز روزانه مرفين mg/kg, ip 50) نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، ويتامين ث بروز تحمل به اثرات ضد دردی مورفین را در موش های سوري نر به تأخیر می اندازد.