تلفيق روش مايع به جامد و هم سايش جهت افزايش سرعت انحلال سلکوکسيب

Abstract

سرعت جذب داروهای کلاس 2 اغلب بوسیله سرعت انحلال آنها در دستگاه گوارش کنترل می شود. سلکوکسیب از جمله داروهای نامحلول در آب میباشد که جذب آن تحت تاثیر سرعت انحلال می باشد. تکنیک مایع به جامد روش مناسبی برای افزایش سرعت انحلال داروهای کم محلول است. در اين مطالعه از تلفيق اين روش با روش همسايش استفاده شده است. هدف: بررسی کارایی روش تلفیقی مایع به جامد و همسایش در افزایش سرعت انحلال داروهای نامحلول در آب نظیر سلکوکسیب میباشد. مواد و روش کار: برای تهیه سیستم مایع به جامد از آویسل به عنوان حامل، سیلیکا به عنوان ماده پوشاننده وPEG200 بعنوان حلال استفاده شد. فرمولاسیون تلفیقی به شکل قرص تهیه و برای مقایسه نتایج ؛ اقدام به تهیه مخلوط فیزیکی و قرصهای پرس مستقیم شد. روی فرمولاسیونهای تهیه شده تست انحلال، تست سایش، تفرق اشعه X و DSC انجام شد و با مخلوط‌های فیزیکی و پودر خالص سلکوکسیب مقایسه گردید. پس از گذشت 6ماه اثرات گذشت زمان بر روی سختی قرص‌ها مطالعه گردید.

یافته ها: نتایج نشان داد که فرمولاسیون تلفیقی سرعت انحلال بالایی از دارو را نسبت به قرص های DC از خود نشان می دهند که به علت افزایش خواص ترشوندگی و افزایش سطح تماس تام دارو با محیط انحلال می باشد. در بررسی طیف های DSC و XRD مربوط به فرمولاسیون ها هیچگونه تداخل با سایر اکسپیانها مشاهده نگردید. با گذشت زمان نیز هیچ تغییر قابل توجهی در سختی و پروفایل رهش مشاهده نگردید. نتیجه گیری: استفاده از روش تلفیقی موجب افزایش سرعت انحلال سلکوکسیب گردید. که انتظار می رود فراهمی زيستی دارو افزايش يافته و دوز بکار گرفته شده کاهش يابد. طبق نتایج بدست آمده میتوان از این روش برای بهبود پروفایل انحلال دارو های نامحلول در آب استفاده کرد.