تاثیر مکمل ویتامین Dبر سطح سرمی -52هیدروکسی ویتامین Dو شاخص های متابولیک و hs-CRPدر زنان باردار مبتلا به دیابت بارداری

Abstract

مقدمه و هدف: دیابت بارداری ( )GDMبه هر درجه از اختلال تحمل گلوگز که برای اولینبار در دوران بارداری شروع و یا تشخیص داده شود، اطلاق میگردد. دیابت بارداری یکی از عوارض شایع دوران بارداری بوده و حدود %1-82از کل بارداریها را تحتتاثیر قرار میدهد. بررسیها نشان داده است که مقاومت انسولینی نهفته ناشی از افزایش وزن زیاد در دوران بارداری و اختلال عملکرد سلول- های بتا، تشدیدکننده مقاومت انسولینی ناشی از بارداری در این بیماران است. برخی از مطالعات نشان دادهاند که کمبود ویتامین Dبا اختلال ترشح انسولین و مقاومت انسولینی مرتبط میباشد. با توجه به اینکه شیوع کمبود ویتامین Dدر زنان باردار ایرانی بالا و در حدود %28گزارش شده است، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر مکمل ویتامین Dبر سطح سرمی -82هیدروکسی ویتامین ،Dشاخصهای قندخون (گلوگز، انسولین ناشتا، ،)HbA1cپروفایل لیپیدی و التهابی ( )hs-CRPدر این بیماران طراحی و اجرا گردید. مواد و روشکار: مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی دوسوکور بود. 67بیمار مبتلا به دیابت بارداری 12تا 52ساله و با سن بارداری 85-82هفته به صورت داوطلبانه وارد مطالعه شدند، و به طور تصادفی به 8گروه ویتامین Dو دارونما تقسیم شدند. افراد 5عدد پرل 28888IU D3و یا دارونما را در مدت 8ماه (هر دو هفته یکبار) دریافت کردند. قبل و بعد از مداخله -82هیدروکسی ویتامین Dسرم، گلوگز و انسولین ناشتا، ،HbA1cشاخص ،HOMA-IRالگوی لیپیدی ( )LDL،HDL،TG،TCو فاکتور التهابی hs-CRPاندازهگیری شد. برای دادههای نرمال، آزمون تی مستقل و تی زوجی بهترتیب برای مقایسات بین گروهی پایه و درون گروهی استفاده شد. آزمونهای آزمونهای مورد استفاده برای دادههای غیرWilcoxon paired rank test وMann-Whitney U test نرمال بود. بعد از مطالعه، اثر مکمل ویتامین Dبر شاخصهای بیوشیمیایی با استفاده از تحلیلکوواریانس با در نظر گیری مقادیر پایه و نیز مخدوشگرها بررسی شد. همچنین P.valueکمتر و مساوی 8/82معنیدار تلقی گردید. یافتهها: در گروه ویتامین ،Dمیزان -82هیدروکسی ویتامین Dسرم در مقایسه با قبل از مداخله به طور معنیداری از ( 4/25) 7/18-12/45به ( 78/5)85/6-76/45نانو گرم بر میلیلیتر افزایش یافت ( .) P<8/8881همچنین میزان گلوگز خون ناشتا ( )P=8/82و )P=8/88( HbA1cکاهش معنیداری نسبت به قبل از مداخله نشان دادند. در حالیکه در این گروه تغییرات الگوی لیپیدی و hs-CRPاز لحاظ آماری معنیدار نبودند. افزایش معنیدار گلوگز خون ناشتا، ،HbA1cکلسترولتام، LDLو hs-CRPدر گروه دارونما مشاهده شد. هیچ تغییری در انسولین ناشتا و شاخص HOMA- IRدر هیچیک از گروهها در پایان مطالعه مشاهده نشد. نتیجهگیری: بر اساس نتایج حاصل، مکملیاری ویتامین Dدر بیماران مبتلا به دیابت بارداری اثرات مفیدی بر کاهش گلوگز ناشتا و HbA1cداشت و همچنین باعث رفع کمبود ویتامین Dدر کل افراد دریافتکننده ویتامین Dشد. برای بهتر مشخصشدن اثر ویتامین Dبر روی شاخصهای مختلف بیوشیمیایی در زنان مبتلا به دیابت بارداری نیاز به مطالعات بیشتری میباشد