مقایسه پاسخ های همودینامیک به لارنگوسکوپی و لوله گذاری تراشه با گلایدسکوپ یا لارنگوسکوپ مکینتاش در بیماران دچار پره اکلامپسی شدید تحت زایمان سزارین

Abstract

هدف این مطالعه ، مقایسه پاسخهای همودینامیک به لارنگوسکوپی و لوله گذاری تراشه با گلایدسکوپ یا لارنگوسکوپ مکینتاش در بیماران دچار پره-اکلامپسی شدید تحت زایمان سزارین بود. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی ، 70 خانم باردار دچار پره اکلامپسی شدید در سن حاملگی 34 هفته ≤ و کاندیدای زایمان سزارین تحت بیهوشی عمومی با لوله گذاری تراشه مطالعه شدند. لوله گذاری تراشه با استفاده از گلایدسکوپ (گروه مطالعه ؛ 35 مورد) یا لارنگوسکوپ مکینتاش (گروه شاهد ؛ 35 مورد) انجام شد. متغیرهای همودینامیک بعد از القائ بیهوشی ، بعد از لارنگوسکوپی و بعد از لوله گذاری تراشه بین دو گروه مطالعه مقایسه گردید. یافته ها: فراوانی افزایش فشار خون بعد از لوله گذاری تراشه در گروه مطالعه (4/11 درصد) به طور معنی دار کمتر از بیماران گروه شاهد (42/31 درصد) بود (006/0p=). میانگین فشار خون سیستولی در دقایق 1 (59/15 ± 82/136 در مقابل 64/20 ± 80/156؛ 001/0p=) ، 2 (39/17 ± 54/127 در مقابل 42/16 ± 14/148 ؛ 002/0p=) و 3 (05/11 ± 82/128 در مقابل 13/12 ± 82/142 ؛ 001/0p=) در گروه مطالعه به طور معنی دار کمتر بود.