تأثیر مسدود کننده های مختلف دهانه ی کانال و عوامل بلیچینگ بر استحکام شکست دندانهای قدامی درمان ریشه شده

Abstract

مسدود کننده ی دهانه ی کانال ریشه به منظور سیل کرونالی و جلوگیری از تحلیل سرویکالی استفاده می شود. هدف مطالعه ی حاضر بررسی تاثیر مسدود کننده های مختلف دهانه ی کانال روی استحکام شکست دندانهای قدامی درمان ریشه شده و سفید شده با عوامل مختلف بلیچینگ بود. مواد و روش کار: بعد از انجام درمان ریشه روی هفتاد و دو دندان ثنایای گاوی، 3 میلی متر از گوتاپرکای سرویکالی دهانه ی کانال خالی شد و نمونه ها بر اساس نوع مسدود کننده] Calcium Enriched (CEM) Mixture ، (MTA) Mineral Trioxide Aggregate و Resin Modified Glass Ionomer [(RMGI) به سه گروه تقسیم شدند. پس از کاربرد مسدود کننده های کانال، نمونه های هر گروه بر اساس ماده سفید کننده (کارباماید پراکساید45%، هیدروژن پراکساید35% ، پربورات سدیم و آب مقطر(به عنوان کنترل)) به چهار زیر گروه تقسیم شدند. پس از اتمام بلیچینگ، حفره دسترسی نمونه ها با کامپوزیت رزین ترمیم شد. تست استحکام شکست با استفاده ازuniversal testing machineh با تیغه ای با سرعت 5 میلی متر در دقیقه انجام گرفت. داده ها با استفاده از آزمون Two-way ANOVA و آزمون تعقیبی LSD تجزیه و تحلیل آماری شدند (0.05>p). یافته ها: اثر عوامل مختلف بلیچ روی استحکام شکست معنی دار بود(p=0.04) ولی اثر نوع مسدود کننده(p=0.51) و همچنین اثر تعاملی ماده مسدود کننده و عامل بلیچ (p=0.10) معنی دار نبود. استحکام شکست در هیدروژن پراکساید (p=0.009) و پربورات سدیم (p=0.01) با گروه کنترل تفاوت معنادار داشت ولی تفاوت کارباماید پراکساید (p =0.15) با گروه کنترل معنادار نبود؛ درضمن بین سه گروه ماده ی بلیچینگ (کارباماید پراکساید45%، هیدروژن پراکساید35% و پربورات سدیم) هم تفاوت وجود نداشت(p >0.05). نتبجه گیری: MTA و CEM-cement به عنوان مسدود کننده ی دهانه ی کانال مشابه RMGI عمل می کنند. کارباماید پراکساید برخلاف هیدروژن پراکساید و پربورات سدیم باعث کاهش معنی دار در استحکام شکست نمی شود.