بررسی عوامل موثر در پیش آگهی و ایجاد بهبودی در بیماران مبتلا به بهجت

Abstract

این مطالعه با هدف بررسی عوامل موثر در پیش اگهی و ایجاد رمیشن در بیماری بهجت انجام گرفت. متد و روش: در این مطالعه 137 بیمار بهجت که تشخیص قطعی بیماری بهجت توسط پزشک روماتولوژیست برای آنها داده شده بود و همچنین به صورت منظم به درمانگاه روماتولوژی مراجعه داشتند تحت بررسی قرار گرفتند. بیماران به دو دسته همراه با رمیشن و نیز بدون رمیشن تقسیم گردیدند و بیماران در رمیشن نیز به دو دسته رمیشن با دریافت دارو و رمیشن بدون دریافت دارو تقسیم گردید. داده‌های حاصله با استفاده از نرم افزار تحلیل آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته‌ها: از بین 137 بیمار بهجت که تحت بررسی قرار گرفتند 80 نفر مرد و 57 نفر زن بودند. میانگین سنی بیماران تحت مطالعه در زمان تشخیص قطعی بیماری بهجت 7/10±8/39 سال بود. میانگین مدت زمانی که از شروع علایم اولیه‌ی بیمار تا تشخیص بیماری بهجت طول کشیده است 1/24±1/62 ماه بوده است. از بین 137 بیمار که تحت مطالعه قرار گرفتند آفت‌های دهانی در 130 بیمار (9/94%)، آفت ژنیتال در 78 بیمار (9/56%)، یووییت در 69 بیمار (4/50%)، ضایعات پوستی در 40 بیمار (2/29%)، تست پاترژی مثبت در 39 بیمار (5/28%)، درگیری سیستم عضلانی اسکلتی در 36 بیمار (3/26%)، درگیری عروقی در 22 بیمار (1/16%)، درگیری سیستم عصبی مرکزی در 5 بیمار(6/3%)، درگیری سیستم گوارشی در 3 بیمار (2/2%)، اپیدیمیت در 3 بیمار (2/2%) دیده شد. طبق این مطالعه سن بیمار در زمان تشخیص بهجت، جنسیت، نمایه توده بدنی، سطح تحصیلات، مصرف سیگار، طول مدت بیماری قبل شروع درمان، علایم بالینی بیمار و شدت فعالیت بیماری در ویزیت اول با ایجاد رمیشن در بیمار ارتباط آماری معنی دار نداشت (05/0 < p-value). پایبندی بیمار به درمان (adherence to therapy) با ایجاد رمیشن ارتباط آماری معنی دار داشت (034/0 p-value :). درگروهی که در رمیشن بودند سن بیمار در زمان تشخیص بهجت، جنسیت، نمایه توده بدنی، سطح تحصیلات، مصرف سیگار، طول مدت بیماری قبل شروع درمان، علایم بالینی بیمار، شدت فعالیت بیماری و پایبندی بیمار به درمان با ایجاد رمیشن بدون دریافت دارو (drug free remission) در بیمار ارتباط آماری معنی دار نداشت (05/0 < p-value).