بررسی میزان عوارض ریوی بعد از اعمال جراحی قلب باز در کودکان با ناهنجاری مادرزادی

Abstract

هدف از این مطالعه تعیین میزان بروز عوارض ریوی بعد از اعمال جراحی قلب باز به‌منظور شناخت بهتر وضعیت کنونی و اهمیت رسیدگی به این موضوع برای کاهش مرگ‌ومیر، مدت‌زمان اقامت در PICU و هزینه¬های اضافی بر سیستم بهداشتی جامعه می‌باشد. روش‌ها و مواد: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- مقطعی است که در بیمارانی که پس از تشخیص دقیق نوع بیماری قلبی، جهت عمل به سرویس جراحی قلب و عروق معرفی شدند بررسی شد. روش جمع‌آوری نمونه به روش سرشماری بود به این صورت که پرونده (اطلاعات بیمار) کودکان مبتلا به نقص مادرزادی قلب 1 ماه تا 15 سال که در بیمارستان شهید مدنی از تاریخ فروردین ۱۳۹۴ لغایت فروردین ۱۳۹۵ تحت عمل جراحی قلب قرارگرفته‌اند از بین تمامی بیماران بستری استخراج و تک به تک مورد بررسی قرار گرفت. آنالیزها داده‌های مربوطه توسط نرم‌افزار SPSS 16 انجام گردید.

یافته‌ها: از 296 کودک موردبررسی54.7% پسر و %45.3 دختر بودند. میانگین سنی 2 سال و 9 ماه بود و میانگین وزن کودکان 11.5 (± 6.7) کیلوگرم بود. پنومونی در 15 بیمار (5.1%) و پلورال افیوژن در 22.7% از بیماران دیده شد. با افزایش سن میزان عوارض ریوی به‌طور معنی‌داری کمتر شد (Correlation coefficient= 0.123 -، p=0.01). همچنین به‌طور معنی‌داری در بیماران با روزهای بستری بیشتر در PICU میزان عوارض بالاتر بود (Correlation coefficient = 0.33، p=0.0001). بیشترین عوارض جراحی قلب مربوط به بیماری قلبی سیانوتیک با اصلاح کامل (37.9%) و کمترین عوارض مربوط به بیماری‌های دریچه‌ای (16%) بود.