مقايسه تاثير بازخورد به کمک فيلم و بازخورد شفاهي، بر عملکرد رواني حرکتي، اعتماد به نفس و رضايت مندي از يادگيري دانشجويان ترم يک پرستاري در رويه ي مايع درماني وريدي: يک مطالعه ي نيمه تجربي

Abstract

چکیده: مقدمه: بازخورد يکي از اجزاي اساسي شبيه سازي در آموزش پرستاری مي باشد. بازخورد شفاهي و بازخورد به کمک فيلم از روش هاي رايج بازخورد مي باشند که برتري آنها بر يکديگر به طور کامل مشخص نشده است. هدف از اين مطالعه، مقایسه ی تاثير دو روش بازخورد شفاهي و بازخورد به کمک فيلم از نظر عملکرد رواني حرکتي، اعتماد به نفس و رضايت مندي از يادگيري مي باشد. مواد و روش ها: اين مطالعه ي نيمه تجربي، با طرح پيش آزمون- پس آزمون مي باشد. 50 نفر از دانشجويان ترم 1 پرستاري به روش در دسترس وارد مطالعه شدند و براساس جنس و رتبه ی کنکور به دو گروه کنترل و مداخله تقسيم شدند. گروه کنترل بازخورد شفاهي و گروه مداخله بازخورد به کمک فيلم دريافت کردند. عملکرد دانشجويان در فرايند مايع درماني وريدي، با چک ليست و اعتماد به نفس و رضايت مندي دانشجويان با ابزار Satisfacation and Self-confidence in Learning Scale مورد بررسي قرار گرفت. داده ها، در بخش توصیفی با ارائه ی میانگین و انحراف معیار و در بخش تحلیلی با آزمون هاي t مستقل و t زوجي در سطح معنی داری 05/0 = α مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. یافته ها: بازخورد باعث بهبود عملکرد رواني حرکتي، ارتقاي اعتماد به نفس و رضايت مندي از يادگيري در هر دو گروه شد. اگرچه تفاوت معني داري بين بازخورد شفاهي و بازخورد به کمک فيلم يافت نشد، اما میانگین عملکرد روانی حرکتی، اعتماد به نفس و رضایت مندی یادگیرندگان در گروه باخورد به کمک فیلم بالاتر از بازخورد شفاهی بود. بحث و نتيجه گيري: هر دو روش بازخورد، تاثير مثبت و معني داري بر فرايند شبيه سازي دارد و مي تواند باعث آمادگي بهتر دانشجويان، قبل از حضور در بالين باشد. به دليل استفاده ي گسترده از شبيه سازي، به مطالعات بيشتري نياز است تا با بررسي روش هاي مختلف بازخورد، مناسب ترين روش شبيه سازي و اجراي بازخورد شناخته شود.