تاثیر حمام بر پیامدهای بالینی نوزادان نارس: کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی

Abstract

چکیده: مقدمه: حمام نوزاد نارس امری مفید و مهم در مراقبت از نوزاد است، اما به دلیل ناکافی بودن شواهد در مورد تاثیر آن بر برخی از پیامدهای بالینی، به طور سیستماتیک در برنامه مراقبتی نوزادان قرار نمی گیرد. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر حمام بر پیامدهای بالینی نوزادان نارس می باشد. مواد و روش: مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی بر روی 132 نوزاد نارس با سن حاملگی 37-32 هفته به روش تصادفی به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. نوزادان گروه مداخله سه بار به فاصله یک روز در میان داخل وان حمام داده شده و گروه شاهد مراقبت روتین پوستی را دریافت نمودند. در گروه مداخله شاخص های فیزیولوژیک 10 دقیقه قبل و بعد از حمام دادن و در گروه شاهد نیز در همان زمان و با فواصل زمانی یکسان اندازه گیری و در چک لیست ثبت شد. وزن نوزاد نیز روزانه در هر دو گروه اندازه گیری و ثبت شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و روش های آماری توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و در P کمتر از 05/0 از لحاظ آماری معنی دار تلقی شد. یافته ها: از نظر تغییرات درجه حرارت، میزان اشباع اکسیژن، تعداد ضربانات قلبی و وزن نوزادان نارس در بین دو گروه مداخله و شاهد تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: حمام دادن سبب تغییرات نامطلوب شاخص های فیزیولوژیک نوزادان نارس نمی شود. همچنین علی رغم عدم معنی داری آماری، نتایج مطالعه نشان دهنده افزایش وزن گیری نوزادان نارس بعد از حمام، در هر سه نوبت اندازه گیری نسبت به گروه شاهد بود. لذا توصیه می شود تا حمام دادن و به خصوص حمام در وان در برنامه مراقبتی نوزادان بستری در بخش های نوزادان و NICU کنجانده شود.