کیفیت زندگی بیماران تالاسمی ماژور شهرستان بویر احمد در سال- 1390

Abstract

چکیده: سابقه و هدف: بتا تالاسمی ماژور بیماری مزمن ارثی است که اثرات جسمی روحی فراوانی بر فرد و خانواده بر جای می گذارد. عوارض شدید ناتوان کننده این بیماری با گذشت زمان بر اندامها و بافتهای بدن تاثیر گذاشته و باعث کاهش بازدهی فرد و نهایتا کاهش کیفیت زندگی وی می شود. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی کیفیت زندگی بیماران تالاسمی ماژور مراجعه کننده به بخش کولیز شهر یاسوج در سال 1390 انجام گرفته است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر، مطالعه‌ای توصیفی - تحلیلی است که بر روی 72 نفر بیمار تالاسمی مراجعه کننده به مرکز کولیز شهر یاسوج انجام گرفته است. در این مطالعه از طریق مصاحبه حضوری و با استفاده از دو پرسشنامه شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و نسخه ایرانی پرسشنامه کوتاه 36 گزینه ای کیفیت زندگی، کیفیت زندگی بیماران مراجعه کننده بررسی شد. اطلاعات پس از جمع آوری کد گذاری شده و با استفاده از نرم افزار Spss 15 و آزمونهای آماری فراوانی، میانگین، ضریب همبستگی اسپیرمن، من ویتنی و کروسکال والیس و در سطح معنی داریp<0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: اطلاعات بدست آمده از پژوهش نشان داد میانگین سنی شرکت کنندگان 65 ،20/5+-4/34 زن، 96 مجرد، 26 تحصیلات راهنمایی بود. 40 دارای تغییر ظاهری خفیف تا متوسط بودند. یافته ها نشان داد بیشترین میانگین نمره کیفیت زندگی مربوط به عملکرد جسمی با میانگین 70/4+-24/1 و کمترین نمره میانگین مربوط به نقش هیجانی 55/8+-33 بود. بعد سلامت جسمی و روانی و کیفیت زندگی کلی با مواردی از قبیل سطح تحصیلات، جنس، وضعیت اقتصادی، نوع پیگیری، نوع عوارض ارتباط معنی داری نشان نداد و تنها کیفیت زندگی با تغییرات چهره وضعیت ظاهری و شدت عوارض ارتباط آماری معنی دار (p<0/001) نشان داد.