درک پرستاران و بیماران انکولوژی از اهمیت رفتارهای مراقبتی و ارائه برنامه مراقبتی در مرکز آموزشی- درمانی شهید قاضی طباطبایی تبریز

Abstract

چکیده: مقدمه: مراقبت اساس پرستاری است. برای اینکه مراقبت معنا و مفهوم پیدا کند، ضروری است تا پرستار و بیمار درک یکسانی نسبت به مراقبت داشته باشند. در پژوهش های انجام شده در رابطه با درک پرستاران و بیماران نسبت به اهمیت رفتارهای مراقبتی، تضاد ادراکی بین دو گروه وجود دارد. شناسایی نوع ادراک پرستاران و بیماران نسبت به اهمیت رفتارهای مراقبتی، پرستاران را توانمند می سازد تا با شناخت رفتارهایی که تعامل بهتر پرستار- مددجو را موجب می شود، از بیماران بهتر مراقبت کرده و با ارائه این رفتارها، رضایت بیماران را نسبت به خدمات پرستاری افزایش دهند. با این حال در کشور ما این مساله بعنوان یکی از عوامل مهم رضایتمندی بیماران سرطانی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف: مقایسه ادراک پرستاران و بیماران انکولوژی از اهمیت رفتارهای مراقبتی پرستاران و ارائه برنامه مراقبتی. روش های کار و مواد: این مطالعه یک پژوهش توصیف-مقایسه ای است. نمونه پژوهش، کل پرستاران انکولوژی با تعداد 40 نفر و تعداد 200 نفر از بیماران انکولوژی را تشکیل میدادند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه care-q لارسون می باشد که رفتارهای مراقبتی را در شش بعد شامل در دسترس بودن پرستار، پایش و پیگیری بیمار، ارتباط توام با اعتماد با بیمار، پیش بینی نیازهای بیمار، آسودگی جسمی و عاطفی بیمار و توضیح دادن به بیمار مورد بررسی قرار می دهد. یافته ها: نتایج نشان می دهد که اولویت بندی مراقبتی در هر دو گروه پرستاران و بیماران به ترتیب مشابه یکدیگر است. پرستاران و بیماران انکولوژی 7 زیرگروه های پایش و پیگیری بیمار و در دسترس بودن پرستار را با اولویت بالا و آسودگی جسمی و عاطفی بیمار و ارتباط توام با اعتماد به بیمار را با اولویت پایین در مراقبت ارزیابی نمودند. تنها بیماران دو زیر گروه در دسترس بودن پرستار( p = 0/04) و توضیح دادن به بیمار ( p = 0/03)را بطور معنی دار مهمتر از پرستاران مشخص کردند. نتیجه گیری: در پژوهش حاضر پرستاران و بیماران انکولوژی نسبت به اهمیت مراقبت توافق درکی داشته اند. با توجه به این که توضیح دادن به بیمار و در دسترس بودن پرستار برای بیماران مبتلا به سرطان در مقایسه با پرستاران اهمیت بالایی داشته، لذا نیاز است تا پرستاران این مساله را در عملکرد بالینی خود بیشتر مدنظر قرار دهند. همچنین بررسی دقیق تر یافته ها نشان میدهد که از دیدگاه هر دو گروه، بعد جسمی مراقبت نسبت به بعد عاطفی آن اولویت پایین تری دارد. با این حال ضروری بنظر می رسد تا پرستاران انکولوژی برای دستیابی به ماقبت کل نگر، ضمن حفظ دانش و مهارت فنی-تکنیکی، به رفتارهای نشان دهنده بعد عاطفی مراقبت نیز اهمیت دهند.