مقایسه تاثیر تکنیکهای اداره پرینه در مرحله دوم زایمان برتر و مای پرینه در زنان اول زای مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی امام خمینی خلخال

Abstract

چکیده: مقدمه: کاهش معلولیت های پس از زایمانی از اهداف مادری ایمن است و هدف اصلی آن سلامت مادر و نوزاد می باشد. آسیب پرینه به طور شایع به هنگام زایمان اتفاق می افتد و می تواند باعث عوارض کوتاه مدت و بلند مدت بعد زایمانی شود. هدف این مطالعه مقایسه تاثیر تکنیکهای اداره پرینه در مرحله دوم زایمان بر ترومای پرینه در زنان اول زا می باشد. مواد و روشها: در این مطالعه که از نوع کار آزمایی بالینی تصادفی است. 160 زن اول زا که تمایل به شرکت در پژوهش و شرایط انجام زایمان طبیعی را داشتند به صورت تصادفی در چهار گروه درمانی 40 نفره (کمپرس گرم ماساژ پرینه با لویریکنت، مانور ریتگن و عدم تماس پرینه)در مرحله دوم زایمان قرار گرفتند و در هر گروه یکی از چهار تکنیک فوق اجرا شد،بعد از اعمال مداخله،میزان درجه و محل پارگی پرینه به هنگام زایمان در هر گروه بررسی شد. داده های بدست آمده از مطالعه به وسیله روشهای آماری توصیفی ،رابط مجذور کای ،تفاوت میانگین، t-test و آزمون نا پارامتری کروسکال والیس و با استفاده از نرم افزار spss.15/win مورد بررسی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته‌ها: اختلاف آماری معنی داری در بین چهار گروه مداخله از نظر سالم ماندن پرینه ، پارگی های درجه2 و1( p=./169)و ترمیم پارگی های پرینه (P=0/207) وجود نداشت . نتیجه گیری : عاملین زایمانی می توانند با توجه به تمایل و راحتی مادران و شرایط زایمان از یکی از روشهای کنترل پرینه در مرحله دوم زایمان جهت کاهش پارگی های پرینه استفاده کنند.