بررسی ارتباط تنیدگی شغلی و حمایت اجتماعی در حرفه پرستاری

Abstract

چکیده: مقدمه: یکی از عمده ترین دلایل تنش در زندگی شغل است. بر اساس گزارش انجمن بین المللی پرستاری 60 تا 90 درصد مشکلات بهداشتی در اثر تنش بوجود می آید. حرفه پرستاری تنش شغلی بالایی دارد. موقعیت های تنش زا می توانند موجب نارضایتی ، کاهش کارایی، ترک خدمت یا تغییر شغل در پرستاران شوند. حمایت اجتماعی یکی از عوامل مهمی است که اثر مهار کننده بر تنش شغلی و نقش تسهیل کننده در سازگاری با آن دارد. این مطالعه به منظور بررسی ارتباط تنیدگی شغلی و حمایت اجتماعی صورت گرفته است. روش کار: پژوهش حاضر از نوع همبستگی- توصیفی است که 240 نفر پرستار شاغل در مراکز آموزشی درمانی تبریز با 60 ماه سابقه کار پرستاری که به کارهای مدیریتی اشتغال نداشتند به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش نامه اطلاعات دموگرافیک ، تنش شغلی پرستاری تافت گری، آندرسون و مقیاس مک کاین- مارکلین بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (فراوانی میانگین و انحراف معیار) و آزمون کای دو ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شده است. نتایج: موقعیت های شغلی برای 51 پرستاران دارای تنش زیاد، برای 46 تنش متوسط و برای 2/9 آنان تنش شغلی کم در پی داشت. بین تنش شغلی پرستاران و حمایت اجتماعی ارتباط منفی وجود داشت که از نظر آماری معنی دار بود. r = -0/16) ، 92/9 .( p=0/01 نمونه های پژوهش حمایت اجتماعی دریافت شده از سوی همکاران ، سرپرستاران و سوپروایزرها را متوسط، 2/5 آنان حمایت های مذکور را زیاد و 4/6 آنرا کم ذکر کرده اند. بحث و نتیجه گیری: پرستاران با موقعیت های تنش زای شغلی زیادی مواجه هستند. اکثریت آنها در محیط پر تنش کاری از میزان متوسط حمایت اجتماعی برخوردارند. یکی از عوامل مهم در کاهش تنش شغلی برخورداری از حمایت اجتماعی است. یافته های این پژوهش می تواند زمینه هایی برای پژوهش بعدی و بررسی بیشتر ابعاد و منابع حمایت اجتماعی و تاثیر آنها بر کاهش تنش شغلی را فراهم سازد تا موجب ارتقاء ایمنی شغلی و در نهایت ارتقاء کیفیت مراقبتی شود.